Zwierzę domowe to nie tylko miłość i pozytywne nastawienie. Właściciele często lubią bawić się ze swoimi pupilami, gdy są młode, ale wraz z dojrzewaniem psa rozwija się zupełnie inna „relacja”. Każdy właściciel psa chce, aby jego pies był posłuszny, mądry i pracowity. Duży i mały, puszysty i gładki, miły i zadziorny – wszystkie wymagają nie tylko podstawowej opieki, karmienia i spacerów, ale także szkolenia. Szkolenie to szkolenie. Wyszkolony pies nauczył się wykonywać polecenia, posłusznie na nie reaguje i odpowiednio reaguje na prośby, niezależnie od nastroju czy instynktu. Z pewnością Ty też chcesz takiego czworonożnego przyjaciela?
Jedną z najbardziej podstawowych komend, jakie musi wykonywać pies, jest „aport”. Ta kryptonimiczna nazwa oznacza „przynieś”. Umiejętność aportowania rzuconego przedmiotu i zwracania go właścicielowi jest wysoko ceniona. Choć jest to ćwiczenie dla zabawy, jest to również ważne zadanie dla psów służbowych i myśliwskich. Szkolenie i wykonanie zależą od temperamentu psa, umiejętności właściciela i, co najważniejsze, od relacji między psem a trenerem.
Treść
Kiedy można nauczyć szczeniaka komendy „aport”?
Zaleca się rozpoczęcie nauki aportowania psa w wieku 7-8 miesięcy. Niektórzy trenerzy kontynuują szkolenie po roku lub dłużej. W obu przypadkach kluczowym wymogiem jest znajomość przez psa podstawowych komend „Chodź”, „Noga” i „Siad”.
Dlaczego nie należy szkolić psa przed ukończeniem 8 miesiąca życia?
- Należy unikać zbyt wczesnego szkolenia szczeniaka ze względu na jego skłonność do zabawy. Będzie on postrzegał siebie jako osobę dominującą i będzie żądał, abyś go gonił i zabierał aportowany przedmiot.
- Nastrój ten będzie miał negatywny wpływ na szkolenie zwierzęcia.
- Młode zwierzęta nie są jeszcze silne fizycznie i mogą odnieść obrażenia w trakcie szkolenia, co może je zniechęcić do nauki komend na dłuższy czas.
Przeczytaj także, Jak nauczyć psa komendy „nie”.
Co jest potrzebne do szkolenia
Na początkowym etapie szkolenia najlepiej użyć drewnianego lub gumowego kija, albo kawałka liny lub sznurka o długości 40-50 cm. Taka długość jest niezbędna, aby trener mógł chwycić aportowany przedmiot jednym końcem, a psa drugim, bez przeszkadzania sobie nawzajem i bez powodowania obrażeń. Średnicę kija należy dobrać tak, aby mieścił się w pysku psa, nie powodując przy tym dyskomfortu.
Wymagania dotyczące przedmiotów najczęściej wykorzystywanych w szkoleniu:
- Przedmiot do aportu nie powinien wydzielać silnych zapachów i nie powinien być poddawany obróbce chemicznej ani barwiony. Czynniki te mogą negatywnie wpłynąć na zdrowie i samopoczucie zwierzęcia.
- Aby wzmocnić tę umiejętność, można używać gumowych piłek, drewnianych hantli i innych bezpiecznych przedmiotów, które zmieszczą się w pysku zwierzęcia.
- Sprzęt potrzebny do wykonania polecenia nie powinien zawierać przedmiotów żelaznych, zabawek ani żywności.
- Treningu nie należy przeprowadzać przy użyciu przedmiotów pokrytych długim futrem, kłaczkami lub piórami. Mogą one powodować dyskomfort u psów.
Algorytm uczenia się poleceń
Szkolenie krok po kroku gwarantuje rezultaty. Od czego zacząć?
- Przede wszystkim należy sprawić, aby pupil brał do pyska oferowany mu przedmiot na komendę „aport” i oddawał go trenerowi na komendę „daj”.
- Wybieramy miejsce szkolenia. Początkowo może to być pokój w mieszkaniu, a następnie dowolne miejsce bez rozpraszaczy.
- Posadź zwierzę przy swojej lewej nodze, trzymaj smycz w lewej ręce, a sprzęt do aportowania w prawej. Daj mu kij (w tym przypadku). Jeśli odmówi, spróbuj zaangażować je poprzez zabawę.
- Kiedy pies weźmie patyk do pyska, wydaj komendę „aport” i pochwal go. Czasami pies jest niezainteresowany i reaguje ospale. W takim przypadku pociągnij patyk do siebie, co zacieśni jego uścisk. Jeśli pies mocno zaciśnie szczęki, pochwal go i powtórz akcję.
- Następnym krokiem jest ćwiczenie komendy „Daj”. Aby to zrobić, weź patyk od zwierzęcia, wydaj komendę „Daj” i daj mu smakołyk.
Gdy pies nie chce wziąć przedmiotu, włóż mu patyk do pyska i delikatnie naciskaj przez ułamek sekundy. Następnie natychmiast pochwal go i daj smakołyk.
Gdy zwierzę nauczy się chwytać patyk, musi umieć poruszać się z nim w pysku. Aby to zrobić, pupil, niosąc wybrany przedmiot, musi przejść kilka metrów obok trenera, po czym wydaje komendę „Daj”. Po pomyślnym wykonaniu komendy zwierzę jest chwalone i otrzymuje smakołyk. Jeśli zwierzę odmawia poruszania się z patykiem, wydaje się komendę „Siad”, a czynność noszenia przedmiotu jest powtarzana.
Następnym etapem szkolenia jest podniesienie kija z ziemi i przekazanie go właścicielowi:
- Pies siedzi. Jego uwagę przyciąga kij, który zostaje rzucony w jego pole widzenia.
- Rzucają patyk i wydają komendę „Aport”.
- Zwierzę prowadzone jest na smyczy w kierunku rzucanego przedmiotu.
- Po zrównaniu się z obiektem należy powtórzyć polecenie „Pobierz”.
- Jeżeli pies nie rozumie, czego się od niego wymaga, zwróć jego uwagę na kij.
- Kiedy pupil weźmie patyk do pyska, trener musi przejść obok niego kilka kroków, wydać komendę „Daj”, wziąć patyk i dać mu smakołyk.
Gdy pies przyzwyczai się do polecenia i wyraźnie je wykona, zadanie staje się trudniejsze.
Ale do następnego etapu należy przejść dopiero po skonsolidowaniu poprzedniego:
- Pies siada, przedmiot zostaje rzucony, ale po kilku sekundach następuje polecenie aportu. Wcześniej zwierzę nie może pobiec po patyk.
- Trener podchodzi razem z psem do odzyskanego przedmiotu.
- Mając już ustalony wynik, można żądać więcej: trener wydaje polecenie, ale pozostaje na miejscu.
- Gdy tylko zwierzę weźmie kij, mówią: „Chodź do mnie”.
- Pies podchodzi, siada przy lewej nodze i kładzie przedmiot na ziemi.
- Z czasem wszystkie używane wywołania zostaną zastąpione jednym: „Fetch”.
Przeczytaj także o komendzie "Połóż się".
Błędy i niuanse w szkoleniu
Jak rozpocząć prawidłowe szkolenie swojego pupila, uniknąć urazów psychicznych u swojego czworonożnego przyjaciela i osiągnąć doskonałe rezultaty?
Są pewne rzeczy, które warto wiedzieć z wyprzedzeniem.
Podczas szkoleń trenerzy mogą popełniać następujące błędy:
- Pies nie jest zachęcany.
- Zbytnie zwiększenie liczby powtórzeń ćwiczeń powoduje, że pies traci zainteresowanie ćwiczeniami.
- Nie rób przerw między ćwiczeniami.
- Przechodzą do następnego zadania, nie wzmacniając poprzedniego.
- Umożliwia wykonywanie poleceń bez smyczy, bez konieczności spędzania wymaganej ilości czasu na smyczy.
- Pozwól psu bawić się przyniesionym przedmiotem dłużej niż wyznaczony czas.
Daj swojemu zwierzęciu swobodę, ale w ramach ustalonych przez siebie zasad. I nie zapominaj o hierarchii – właściciel ma zawsze rację.
Specyfika szkolenia
Ta komenda jest rozwijana od najmłodszych lat, a trening odbywa się w formie zabawy. Podczas szkolenia psa nie należy się spieszyć: jeśli pies nie jest zainteresowany, trening zostanie odłożony na później.
Czasami zwierzę bawi się patyczkiem, ale nie chce go oddać właścicielowi. W takim przypadku należy poczekać, aż zwierzę skończy zabawę. Następnie należy podnieść patyk i pomachać mu nim przed pyskiem. Kiedy złapie patyk, należy wydać komendę „Daj” i zabrać go, a następnie oddać psu, powtarzając tę czynność kilka razy.
Podczas początkowego szkolenia należy unikać obecności bodźców zewnętrznych, które mogłyby rozpraszać zwierzę.
Bardziej złożone opcje przynoszenia i dawania przedmiotów
Z czasem używaj różnych przedmiotów i miejsc do nauki. Jest to konieczne, aby doskonalić umiejętności aportowania i przynoszenia oraz upewnić się, że pies wykonuje polecenia w każdej sytuacji.
- Przede wszystkim zmienia się sprzęt do aportowania, przez co staje się cięższy i bardziej nieporęczny. Na przykład może to być tyczka o długości ponad dwóch metrów.
- Następnie zmienia się miejsce treningu. Może to być teren pagórkowaty, miejsce z wysoką trawą i różnymi czynnikami rozpraszającymi (ludźmi lub zwierzętami).
- Wybierają trudniejsze warunki pogodowe (śnieg, deszcz), a także prowadzą szkolenia w ciemnościach.
- Ale najtrudniejszą częścią jest praca na otwartej wodzie. Zdobyty przedmiot wrzuca się do wody, a pies musi go odnaleźć i oddać przewodnikowi.
- Możesz również wykorzystać przedmioty jadalne i upewnić się, że zwierzę dostarczy je właścicielowi w stanie nieuszkodzonym.
Aby nauczyć psa noszenia kapci, wykonaj następujące czynności:
- Spróbuj zainteresować psa kapciami i pozwól mu je powąchać.
- Następnie pomachaj kapciami przed pyskiem zwierzęcia. Kiedy czworonożny przyjaciel będzie chciał je złapać, schowaj kapcie za plecami – i powtórz to kilka razy.
- Rzuć kapcie na kilka metrów i wydaj komendę „kapcie” lub inne słowo kluczowe. Jeśli pies nie zna komendy „aport”, poprowadź go na smyczy do kapci i zwróć jego uwagę na przedmiot.
- Następnie trener powinien nalegać, aby pupil wziął kapcie do pyska. Zaprowadź go do miejsca, w które rzucono kapcie i powiedz „daj”. Pies powinien rozluźnić szczękę i zostawić kapcie przed tobą. Koniecznie nagrodź go smakołykiem.
Po intensywnym szkoleniu, wzmocnij komendę bez smyczy. Nie musisz też podążać za psem. Po pewnym czasie pies będzie wykonywał tę komendę bez większego problemu.
Jeśli Twój pupil zna komendę „przynieś”, zadanie będzie znacznie łatwiejsze. Kapcie pełnią rolę przedmiotu, który należy przynieść. Komenda brzmi „przynieś” „kapcie”. Z czasem słowo „przynieś” powinno zostać pominięte i powinno być używane wyłącznie słowo „kapcie”.
Krótkie wnioski
Aportowanie psa ma pozytywny wpływ zarówno na jego zdrowie fizyczne, jak i psychiczne. Większość aktywnych zwierząt wykonuje tę komendę z wielką radością i entuzjazmem. Dla aktywnych zwierząt, które potrzebują codziennego ruchu i biegania, aportowanie jest rozwiązaniem tego problemu, a także odciąża właściciela od dodatkowego obciążenia fizycznego. Aportowanie jest częścią ogólnego szkolenia w zakresie posłuszeństwa. Każdy pies asystujący powinien wykonywać tę komendę z wysoką oceną.
Dla ras myśliwskich jest to niezbędny element szkolenia. Dla szczeniąt każda komenda to raczej żart i zabawa. Ale dla dorosłego psa to sposób na zdobycie przychylności i zaufania. Szkolenie psa zazwyczaj nie jest trudne. Cierpliwość, wzajemny szacunek i prawdziwa przyjaźń między właścicielem a zwierzęciem to trzy klucze do osiągnięcia doskonałych rezultatów.
Przeczytaj także: lista obowiązkowych poleceń do szkolenia.
