Grzybica u psów: początkowe stadia, szczyt choroby, zdjęcia zwierząt

Właściciele psów często odkrywają u swoich pupili objawy bardzo nieprzyjemnej choroby.

Grzybica (dermatofitoza) to odzwierzęca (przenoszona ze zwierząt na ludzi lub z ludzi na zwierzęta) choroba zakaźna i alergiczna skóry. Wywołuje ją wnikanie do organizmu czynników grzybiczych, bakteryjnych i wirusowych.

Jak rozprzestrzeniają się porosty?

Główną drogą transmisji tej choroby jest kontakt. Zwierzę domowe może zarazić się przez kontakt z chorymi zwierzętami lub ludźmi, a także po prostu leżąc w trawie lub na ziemi, gdzie występują… zarodniki mikroorganizmów, powodując grzybicę. Zakażenie może również nastąpić poprzez produkty pielęgnacyjne dla psów. Głównym czynnikiem wywołującym chorobę jest osłabiony układ odpornościowy. Jednak młody lub podeszły wiek, ciąża i laktacja u suk oraz obecność nowotworu mogą również odgrywać znaczącą rolę w rozwoju tej nieprzyjemnej choroby.

Najczęściej choroba rozwija się, gdy do organizmu psa przedostaną się następujące czynniki zakaźne:

• Grzyby: Microsporum canis, Trichophyton mentagrophytes, Pityrosporum orbiculare, Malassezia furfur.
• Wirus wywołujący łupież różowy.

Flora bakteryjna ma charakter wtórny i wiąże się z miejscem inwazji grzybiczej lub wirusowej.

W jaki sposób patogeny dostają się do organizmu?

Grzyby patogenne mają zdolność tworzenia zarodników, co pozwala im z łatwością czyhać na swoją ofiarę przez wiele lat. Po znaleźć się w sprzyjających warunkach (wysoka wilgotność i temperatura skóry lub środowiska) rozpoczyna się proces ich aktywnego rozmnażania i wnikania do naskórka lub mieszków włosowych, gdzie następnie bytują i pasożytują, wywołując kliniczne objawy choroby.

Każdy właściciel zwierzęcia domowego powinien wiedzieć, jak wygląda grzybica u psów, aby móc podjąć odpowiednie kroki i uchronić swojego czworonożnego przyjaciela przed tą nieprzyjemną chorobą.

Najczęściej w początkowym stadium choroby nie widać żadnych objawów. Pojawiają się one wraz z namnażaniem się patogenu. Niewielkie zaczerwienienia i zgrubienia skóry w miejscach o minimalnym wzroście sierści, takich jak pachy, wewnętrzna strona ud, pysk lub uszy, mogą sygnalizować problem. Jednak choroba nie zawsze rozpoczyna się w tych miejscach i może objawiać się w innych częściach ciała psa.

Najczęściej występujące jednostki nozologiczne

• Grzybica (trichofitoza) — Wywołują ją grzyby z rodzaju Trichophytum. Okres inkubacji trwa średnio do dwóch tygodni. W tym czasie choroba nie daje żadnych objawów i jest niemożliwa do wykrycia! Grzybica atakuje powierzchniową warstwę skóry (naskórek) oraz mieszki włosowe. W ostrej fazie choroby dotknięte obszary stają się łyse i łuszczące, mogą swędzieć, powodując dyskomfort u zwierzęcia. Najczęściej atakowane przez grzybicę obszary to łapy, głowa, uszy i nasada ogona. Przebieg grzybicy zależy bezpośrednio od układu odpornościowego psa. Jeśli układ odpornościowy jest silny, pojedyncza zmiana chorobowa może pozostać na ciele psa i nie rozprzestrzenić się. Należy jednak pamiętać, że zmiana ta zawiera dużą liczbę zarodników patogenu. Nawet najmniejsze zaburzenie układu odpornościowego spowoduje rozwój grzybicy, obejmując coraz więcej obszarów ciała. Dlatego szybka diagnoza i leczenie są kluczowe, co zostanie omówione poniżej. Należy pamiętać, że nawet po całkowitym wyleczeniu, wzrost włosów w dotkniętych obszarach nie powraca przez długi czas, dlatego porost nazywany jest grzybicą.
• Porost różowy lub porost Giberta — choroba wirusowa o określonej sezonowości, występująca najczęściej w okresie przeziębień. Dlatego można założyć, że jej wystąpienie może być spowodowane hipotermią. Może rozwinąć się u psów leczonych lekami immunosupresyjnymi (przeciwdziałającymi odpornoci). Pierwszym niepokojącym objawem jest pojawienie się plamy macierzystej. Jest to jaskraworóżowa plama o średnicy 2-3 centymetrów, najczęściej występująca na brzuchu i grzbiecie psa, a także na łapach. Z czasem zmiana ta zaczyna się łuszczyć i intensywnie swędzieć, powodując znaczny dyskomfort u zwierzęcia. Następnie wokół plamy macierzystej pojawia się kilka małych żółtoróżowych plam, które również łuszczą się i swędzą. Stanowi temu może towarzyszyć pogorszenie ogólnego stanu psa, lekka gorączka i obrzęk węzłów chłonnych. Podobnie jak grzybica, choroba może ustąpić bez leczenia. Jednak pomimo ustąpienia objawów wirus pozostaje w organizmie zwierzęcia. Ten rodzaj grzybicy jest niebezpieczny, ponieważ bardzo szybko rozprzestrzenia się po skórze zwierzęcia.
• Łupież pstry (grzybica pstrego) Wywołują ją grzyby drożdżopodobne (Pityrosporum orbiculare, Malassezia furfur). Początkowo na brzuchu, grzbiecie lub łapach zwierzęcia pojawia się pojedyncza, okrągła plama, a następnie liczne małe punkciki, które pies aktywnie drapie. Kolor skóry w dotkniętym miejscu waha się od żółtego do brązowego.
• Wyprysk płaczący — choroba o etiologii alergicznej, która nie jest zaraźliwa. Oprócz osłabionego układu odpornościowego, czynnikami wyzwalającymi mogą być przebyty stres i niekorzystne warunki życia. Choroba może przebiegać z ostrego stadium do przewlekłego. Jej objawy rozpoczynają się od pojawienia się niewielkiej wysypki na pysku, plecach, brzuchu i szyi. Wysypce towarzyszy intensywny świąd. Drapiąc się, pies zdziera naskórek, co powoduje, że wysypka przybiera postać nadżerek z pęcherzami, które po wyschnięciu pokrywają się strupami.

Aby leczenie egzemy było skuteczne, konieczne jest zidentyfikowanie i wyeliminowanie przyczyny leżącej u jej podłoża. W przeciwnym razie choroba będzie się nadal rozwijać.

Diagnostyka chorób skóry

Aby przepisać właściwe leczenie, lekarz musi być pewny diagnozy. Leczenie choroby bez zidentyfikowania czynnika sprawczego może wyrządzić zwierzęciu znaczną krzywdę!

W dzisiejszych czasach lekarze weterynarii zastosuj następujące metody diagnostyczne:

• Lampa Wooda to specjalne urządzenie służące do wykrywania obecności zarodników grzybów na skórze i sierści zwierzęcia. Za pomocą tego urządzenia pies jest oświetlany w ciemnym pomieszczeniu, a jeśli obecne są zarodniki grzybów chorobotwórczych, można zaobserwować zielonkawą poświatę.
• Hodowla patogenów na pożywkach odżywczych to metoda zapewniająca 100% dokładność diagnostyczną. Lekarz weterynarii musi pobrać próbkę i dostarczyć ją do laboratorium. Jednak otrzymanie wyników może zająć do dwóch tygodni.
• Badanie mikroskopowe wełny: badany materiał jest poddawany działaniu roztworu alkalicznego, który reaguje z patogenami i powoduje fluorescencję. To właśnie widzi specjalista.

Jak i czym leczyć porosty?

Grzybicę można leczyć w domu, ale przed podjęciem decyzji należy udać się do lekarza weterynarii i wykonać niezbędne badania. Leczenie choroby można rozpocząć po otrzymaniu wyników diagnostyki, kiedy lekarz może… przepisać niezbędne lekiPomieszczenie psa należy codziennie czyścić na mokro, stosując środki dezynfekujące (Blanidas, Dezaktin, Corzolex). Jeśli masz inne zwierzęta, które mogą zostać zakażone, należy je odizolować.

Warunkiem i gwarancją sukcesu w leczeniu porostów jest kompleksowe podejście.

Gryzeofulwina, lek doustny, który można dodawać do karmy, okazał się skuteczny. Ma jednak poważne działanie niepożądane: działa toksycznie na szpik kostny, hamując hematopoezę. Jego stosowanie powinno odbywać się pod nadzorem lekarza weterynarii i monitorowane morfologią krwi. Lek ten jest bezwzględnie przeciwwskazany u psów w ciąży!

Możliwe jest podanie doustne intrakonazol lub ketokonazol, chociaż jego skuteczność w monoterapii nie została udowodniona.

Choroby skóry można również leczyć lekami weterynaryjnymi Nobivac, Polivak i Vakderm. Dawkę terapeutyczną podaje się domięśniowo jednorazowo. Istnieje dawka profilaktyczna, którą należy powtarzać co sześć miesięcy.

Leczenie miejscowe polega na bezpośrednim nałożeniu leków na dotknięte chorobą obszary ciała. Przed rozpoczęciem leczenia należy najpierw przyciąć sierść w miejscu zastosowania leku. Pies może odczuwać dyskomfort, ponieważ w miejscu aplikacji często odczuwa pieczenie. W tym celu stosuje się nitrofunginę, fukorcynę, klotrimazol lub inne maści o działaniu przeciwgrzybiczym. aktywność przeciwgrzybicza.

Wszystkie zabiegi wykonuje się w rękawiczkach gumowych, aby zapobiec ewentualnemu zakażeniu.

Aby pobudzić poprawę układu odpornościowego, pies powinien otrzymywać leki immunostymulujące (Cycloferon, Immunofan) oraz kompleksy multiwitaminowe i witaminy przyspieszające wzrost nowej, zdrowej sierści (Brewers, Trivitamin).

W okresie rekonwalescencji pies powinien otrzymywać pożywną dietę. Właściciel powinien starać się chronić zwierzę przed wstrząsem emocjonalnym i stresem, które mogłyby wywołać dalszy rozwój choroby.

Zwracaj uwagę na swoje zwierzęta i zwracaj uwagę na najmniejsze pogorszenie ich stanu skontaktuj się ze swoim lekarzem weterynariiJeśli zaczniesz leczyć swojego pupila wcześnie, nie będziesz musiał później żałować straconych szans!