Norka to małe zwierzę należące do rodziny łasicowatych. Występuje na wszystkich kontynentach półkuli północnej. Zwierzęta te zazwyczaj zamieszkują obszary w pobliżu zbiorników wodnych. Są to zwierzęta ryjące nory, które kopią dla siebie nory, a w niektórych przypadkach wykorzystują opuszczone legowiska innych zwierząt.
Nory są proste: pomieszczenie główne, dwa wyjścia i osobne pomieszczenie na toaletę. Główna przestrzeń zwierzęcia pokryty trawą, liśćmi, piórami i mchemWyjścia prowadzą w różne miejsca: jedno wychodzi w stronę wody, a drugie jest ukryte wśród gęstych krzaków.
Typowym siedliskiem tego zwierzęcia są obszary płynącej wody z łagodnie opadającymi brzegami i zasypanymi rumowiskiem skalnym. Zamieszkuje trzcinowiska i różnorodne krzewy.
Norka jest ceniona za grube, lśniące futro. Występuje w różnych brązowo-brązowych odcieniach. Ostatnio udało się z powodzeniem wyhodować w niewoli okazy o kolorowym futrze – białym, beżowym, a nawet niebieskawym.
Opis zwierzęcia, trybu życia, odżywiania i rozmnażania
Norka - zwierzę drapieżne, zjada małe zwierzęta, ryby i płazy:
- małe gryzonie;
- żaby;
- ptaki;
- ryba;
- jajka;
- mięczaki;
- owady wodne.
Za dzień zjada około 200 gramów jedzeniaChociaż te zwierzęta mogą jeść stare mięso, wolą świeże. Gromadzą zapasy żywności na wypadek nadejścia chłodów. Przechowują je w norach i płytkich stawach.
Norka jest najbardziej aktywna nocą. Latem szuka zdobyczy na lądzie, a zimą nie gardzi przeręblami.
Norki zazwyczaj prowadzą samotny tryb życia. Sezon godowy przypada na zimę i wiosnę. Na jedną samicę przypada kilka samców. Samce wydają głośne dźwięki i walczą.
Ciąża może trwać do 75 dni. Zazwyczaj miot składa się z 3 do 7 szczeniąt, z których wszystkie rodzą się ślepe. Otwierają oczy dopiero miesiąc po urodzeniu.
Pierwszy miesiąc matki karmi swoje potomstwo mlekiemPo trzech tygodniach młode zaczynają jeść stały pokarm. Trzy miesiące po urodzeniu młode uczą się polować od matki, a w czwartym miesiącu stają się całkowicie niezależne.
Norki osiągają dojrzałość płciową już w wieku dziesięciu miesięcy i żyją nawet 10 lat.
Klasyfikacja
Obecnie istnieją ponad 300 gatunków tego zwierzęciaGłówne typy to:
- Europejski,
- Amerykański,
- Skandynawski,
- Norka kanadyjska.
Norka europejska
To jest ten rodzaj wymieniony w Czerwonej KsiędzeWedług jednej z teorii spadek populacji gatunku europejskiego był spowodowany konkurencją ze strony silniejszej norki amerykańskiej. Trudno jednak potwierdzić tę teorię.
Futro pokrywa krótkie, gęste futro o brązowo-czerwonym kolorze. Spotyka się również norki europejskie, które są prawie całkowicie czarne. Zdjęcia tego gatunku pokazują, że futro na górnej i dolnej wardze jest białe. Czasami jaśniejsze futro pojawia się również na klatce piersiowej.
Osobniki tego gatunku ważą od 1,2 do 1,8 kilograma. Samce mierzą 34–45 centymetrów długości ciała, a samice 35–40 centymetrów. Ich ogony są mniej więcej o połowę krótsze od długości ciała.
Łapy są małe, a między palcami znajdują się błony pławne. nurkuje i pływa z łatwością Na samym dnie zbiornika wodnego może wstrzymać oddech na prawie trzy minuty. Podczas pływania ciało zwierzęcia pozostaje suche dzięki powietrzu uwięzionemu w futrze.
Obecnie populacja tego gatunku maleje. W Rosji zwierzęta tego gatunku występują głównie w europejskiej części kraju. Występują również na Kaukazie i Uralu.
Norka amerykańska
Gatunek ten został sprowadzony do Europy około połowy ubiegłego wieku. Spośród wszystkich gatunków, największą jest norka amerykańska. Zdjęcia tego gatunku wyraźnie pokazują, że jego cechą charakterystyczną jest… białe futro tylko na dolnej wardze.
Waga jednego osobnika sięga 2 kilogramów, a maksymalna długość ciała wynosi 54 centymetry.
Zwyczaje norki amerykańskiej są podobne do opisanych powyżej. Co więcej, wraz ze spadkiem populacji norek europejskich, norka amerykańska z powodzeniem zajmuje terytorium.
norka skandynawska
Gatunek najpospolitszy. Pochodzi od gatunku amerykańskiego, sprowadzonego do Europy w połowie XX wieku, który następnie zaaklimatyzował się i zmutował.
Osobniki wyróżniają się wydłużonym ciałem. Samice (do 45 centymetrów długości) są nieco mniejsze od samców, których długość ciała sięga 55 centymetrów.
We współczesnym świecie to właśnie ten gatunek dostarcza większość futra. Futro tych zwierząt ma jasnobrązowy kolorWyróżnia się gęstym podszerstkiem. Gatunek ten był często wykorzystywany w eksperymentach hodowlanych w celu uzyskania osobników o nietypowym ubarwieniu.
Norka kanadyjska
Zwyczaje i zachowania tego gatunku są podobne do zachowań innych przedstawicieli rodziny łasicowatych. Norki kanadyjskie najczęściej żywią się rybami, często znacznie większymi od siebie.
Różni się od innych gatunków krótkim włosiem. Skóra tego zwierzęcia przypomina aksamit. Obecnie futro tego zwierzęcia jest najdroższe i najbardziej luksusowe.
