Pierwsze gryzonie pojawiły się ponad 60 milionów lat temu. Ich rozwój zbiegł się z pojawieniem się kopytnych, które również żywiły się materią roślinną. Dlatego niewielkie rozmiary gryzoni były najlepszym sposobem na uniknięcie konkurencji w tamtych odległych i trudnych czasach.
Najmniejsze okazy mogą ważyć nie więcej niż 10 g. Największe, które pojawiły się znacznie później, osiągają maksymalną wagę 60 kg.
Rząd gryzoni (Rodentia) dzieli się na sześć podrzędów, które obejmują 29 rodzin. Każda rodzina składa się z określonych gatunków. Łączna liczba wszystkich gatunków gryzoni — 1600. Każdy gatunek jest wyjątkowy i różni się od pozostałych, w zależności od siedliska. Pogoda, drapieżniki, ukształtowanie terenu i wiele innych czynników zmieniały wygląd i strukturę wewnętrzną każdego osobnika na przestrzeni lat, sprawiając, że gryzonie są coraz bardziej przystosowane do przetrwania.
Wymienienie wszystkich gryzoni zajęłoby zbyt dużo czasu.
Poznajmy podrzędy:
Wiewiórkopodobny
Jedne z najbardziej rozpoznawalnych gryzoni. Nawet jeśli nie spotkałeś żadnego na żywo, każdy z pewnością widział wiewiórki na zdjęciach. Niektóre Wiewiórki można łatwo rozpoznać po ich luksusowych, puszystych ogonach i spiczaste uszy z pędzelkami na końcach. Są dość powszechne na ziemi. Gromadzą zapasy na zimę; wiele gatunków hibernuje. Mięso wielu wiewiórek jest bardzo smaczne. Ich futro jest bardzo popularne wśród myśliwych.
Należące do tej rodziny wiewiórki są zazwyczaj szkodnikami dla ludzi, a także przenoszą niebezpieczne choroby.
Popielice nadrzewne przypominają wiewiórki, a popielice naziemne myszy. Są źródłem wtórnego futra.
Bobry
Należą do nich bobry pospolite i kanadyjskie, słynące ze zdolności do budowy tam i kanałów. Te duże gryzonie, osiągające wagę ponad 30 kg, prowadzą półwodny tryb życia.
Gofery również należą do rodziny bobrowatych. Gryzonie te prowadzą głównie podziemny tryb życia, podobnie jak krety. charakteryzuje się bardzo dużymi workami policzkowymiRozrywają ziemię potężnymi siekaczami, a następnie grabią ją łapami o imponujących pazurach.
Trzecią rodziną tego podrzędu są myszy kieszonkowe. Sama nazwa tych gryzoni sugeruje, że wyglądem przypominają małe kanguryIch tylne nogi są znacznie silniejsze niż przednie, przez co przypominają skoczki. Jedyne, co łączy je z goferami, to powiększone worki policzkowe.
Jeżozwierze
Do tego podrzędu należy wiele rodzin szczurów:
- Szczur-szylce
- Szczury skalne
- Szczury trzcinowe
- Szczury szczeciniaste
- Szczury górskie Laosu
Rodzina kretoszczurów zamieszkuje tereny Afryki. Ich ciała są idealnie przystosowane do podziemnego trybu życia i kopania. Ich ciężka, zwarta budowa ciała znacznie ułatwia im „pracę pod ziemią”. Kretoszczur jest uważany za najbardziej towarzyskiego ssaka na świecie. W jednej kolonii rozmnaża się tylko jedna samica. i parę samców. Pozostałe osobniki są bezpłodne i wykonują wyłącznie prace na rzecz swojej kolonii.
Hutia zamieszkuje Antyle i majestatyczną Kubę, gdzie żywi się nie tylko roślinami, ale także jaszczurkami. Wyglądem przypominają nutrie, a niektóre okazy ważą ponad 7 kg.
Rodzina świń charakteryzuje się dużą różnorodnością: poszczególne gatunki ważą od 100 g do 16 kg. Żyją w różnych warunkach klimatycznych: od sawann po surowe pasma górskie o niegościnnym klimacie. Pomimo zimnej pogody, nie zapadają w sen zimowy. Wyróżniają się bardzo długim okresem ciąży w porównaniu z innymi gryzoniami. Samice mogą nosić swoje młode nawet przez 70 dni.
Szynszyle wyróżniają się wdzięczną budową i cennym futrem, dlatego też wielu przedstawicieli tej rodziny nie żyje już na wolności. Szynszyle coraz częściej można spotkać wyłącznie na fermach futrzarskich. Mogą być trzymane jako zwierzęta domowe w czyimś domu lub po prostu na zdjęciach. Są zwierzętami kolonialnymi i setki osobników mogą żyć w jednej kolonii.
Jedynym przedstawicielem rodziny nutrii jest nutria, którą często myli się z bardzo dużym szczurem. Nutria jest półwodnym gryzoniem prowadzącym nocny tryb życia., żywiąc się materią roślinną. Może przebywać pod wodą do 10 minut, ale nie jest w stanie poruszać się pod lodem. Jeśli wpadnie do przerębla, gryzoń nie będzie w stanie znaleźć drogi powrotnej i umrze.
Nutrie są ulubionym celem handlowym ze względu na swoje futro. Zwierzęta te są obecnie aktywnie hodowane na fermach futrzarskich, głównie w warunkach półwolnego wybiegu.
Myszopodobny
Należą do nich skoczki z rodziny skoczkowatych, które charakteryzują się silnymi tylnymi nogami i ogonem często znacznie dłuższym od ciała.Większość członków rodziny porusza się wyłącznie na tylnych nogach, co znacznie je przyspiesza i pomaga im uciec przed drapieżnikiem.
Skoczki zajmują ważne miejsce w łańcuchu pokarmowym w regionach pustynnych. Jednak te małe Gryzonie powodują szkody, niszcząc plony i rozprzestrzeniając wiele niebezpiecznych chorób, wliczając nawet dżumę. Patrząc na zdjęcie tego uroczego zwierzątka, takie myśli nawet nie przychodzą nam do głowy. Ale niebezpieczeństwa czyhają tam, gdzie najmniej się ich spodziewamy!
Myszy są znane na całym świecie jako najgroźniejsze nosiciele pasożytów i niebezpiecznych wirusów. Ponadto, Gryzonie z tej rodziny niszczą zboża i inne rośliny uprawne w ogromnych ilościach, powodując nieobliczalne szkody dla całej ludzkości.
Bez myszy, które służą jako obiekty testowe dla różnych nowych leków i odtrutek, ludzkość znalazłaby się w opłakanym stanie. Co więcej, w ciągu ostatnich kilku dekad myszy stały się popularnymi zwierzętami domowymi.
Szczury kretowate to gryzonie ryjące w ziemi, prowadzące podziemny tryb życia. Z tego powodu mają słabo rozwinięte gałki oczne, od których pochodzi nazwa rodziny. Charakteryzują się szerokimi, wystającymi siekaczami., którego używają do kopania w ziemi. Czaszka ma kształt klina, a mięśnie szyi są bardzo silne.
Nesomyidae stanowią prawdopodobnie najbardziej zróżnicowaną rodzinę gryzoni. Istnieją również osobniki przypominające szczury., norniki i myszoskoczki. Waga pojedynczych osobników waha się od 6 g do 3 kg. Żyją głównie w Afryce i na Madagaskarze.
Wiele chomików jest dobrze znanych i stało się popularnymi zwierzętami domowymi. W samej Rosji żyje ponad 60 gatunków chomików.
Kolczastoogonowy
Lub łuskowato-ogonowy. Podstawa ogona pokryta jest łuskami. Gryzonie wykorzystują łuski do przyczepiania się do gałęzi drzew. i potrafią poruszać się jak latające wiewiórki. Nietoperze kolczastoogonowe również mają błonę ślizgową.
