Chartreux: opis rasy, cechy charakteru, pielęgnacja i utrzymanie

Kot kartuski to uroczy kot o puszystej, futrzastej sierści. Te duże, silne i wytrzymałe koty charakteryzują się spokojną i niezależną naturą. Są lojalne, czułe i łatwe w jedzeniu, nie wymagając częstej pielęgnacji. Koty rasowe są rzadkością, zwłaszcza w Rosji. Mogą brać udział w konkursach i wystawach, jeśli ich wygląd spełnia ustalone standardy.

Tło historyczne

Najbardziej idealne linie hodowlane są rejestrowane w USA

Kot kartuski (średniowieczny lub kartuski) pojawił się we Francji w XVI wieku. Dokładne pochodzenie rasy nie jest znane. Przodkami tych zwierząt mogły być osoby sprowadzone z Iranu, Syrii lub Afryki. Istnieje kilka historii na temat pochodzenia nazwy:

• Koty kartuskie zostały wyhodowane przez mnichów z klasztoru Grande Chartreuse. Strzegły zapasów żywności przed myszami, ale nie zachowały się żadne wzmianki o nich.
• Zwierzę otrzymało nazwę od wełnianej tkaniny Chartreuse, jej futro ma podobną fakturę, jest miękkie i delikatne.

Koty nie cieszyły się popularnością. Hodowcy zainteresowali się nimi dopiero po I wojnie światowej. W 1928 roku po raz pierwszy pojawiły się na wystawach w Anglii.

Po II wojnie światowej popularność rasy spadła. Później zaczęto krzyżować koty z kotami brytyjskimi i perskimi. W latach 70. XX wieku koty kartuskie pojawiły się w Stanach Zjednoczonych. Obecnie koty kartuskie praktycznie nie występują we Francji ani w innych krajach europejskich.

Te osobniki są podobne wyglądem do kotów brytyjskich krótkowłosych. Osobie niebędącej specjalistą trudno je odróżnić. Zwierzęta rasowe są drogie.

Kot kartuzów Gris-Gris był ulubieńcem Charles'a de Gaulle'a; słynął z inteligencji i błyskotliwego dowcipu. Od razu podbił serce generała, mimo że uważano go za miłośnika psów.

Opis zewnętrzny

Niedopuszczalne są ostre przejścia kolorystyczne w umaszczeniu.

Średnia długość życia kotów kartuskich wynosi 13 lat. Oficjalne organizacje określają precyzyjne standardy wyglądu dla rasy kartuskiej:

• Osobniki są duże, krępe i ważą od 4 do 7,5 kg. Samce są wyraźnie większe od samic.
• Ciało jest masywne, średniej długości, ale giętkie. Szkielet jest mocny. Mięśnie dobrze rozwinięte.
• Klatka piersiowa szeroka, grzbiet krótki, umięśniony i silny.
• Głowa jest duża i zaokrąglona. Dorosłe samce mają wydatne policzki.
• Pysk jest wąski, poduszeczki wąsów mało widoczne. Nos jest szary.
• Oczy są duże, okrągłe i blisko osadzone. Ich kolor waha się od miedzianego do złotego, ale preferowany jest jasny, połyskujący pomarańczowy. Oczy kociąt są niebieskie lub szaroniebieskie. Ich kolor zmienia się z wiekiem.
• Uszy są średniej wielkości, zaokrąglone na końcach i wysoko osadzone.
• Kończyny są krótkie, przednie średniej grubości, tylne pełne, duże i okrągłe.
• Ogon jest średniej długości, gruby u nasady i stopniowo zwęża się ku końcowi. Końcówka jest zaokrąglona.
• Sierść jest krótka, gęsta, miękka, lśniąca i gęsta (bardziej przypomina futro). Podszerstek jest wodoodporny. Jest o kilka odcieni ciemniejszy od okrywy włosowej i tej samej długości co okrywa włosowa. Dorosłe koty mają fałdy na szyi. Końcówki włosów mają srebrzysty połysk.
• Kolor jest w różnych odcieniach niebieskiego i niebiesko-szarego, bez zanieczyszczeń, plam i przebarwień. Ton jest jednolity.

Kolor można ocenić jedynie badając zwierzę. Zdjęcia nie oddają głębi barw i odcieni.

Cechy osobowości

Sierść kota może powodować alergie.

Koty mają wiele zalet: są powściągliwe, spokojne, zrównoważone, inteligentne, czułe i chętne do zabawy. Zazwyczaj poświęcają szczególną uwagę jednemu członkowi rodziny, ale są też czułe i przyjacielskie wobec innych oraz niezwykle inteligentne.

Ten pupil łatwo adaptuje się do nowych warunków życia i ceni ciszę, spokój i wygodę. Może zostać sam w domu. Rzadko wydaje odgłosy, ale uwielbia mruczeć.

Mają niezależną, samowystarczalną naturę. Lubią towarzystwo właściciela, ale nie narzucają się mu; wyczuwają jego nastrój i nie są agresywne. Mają dobrze rozwinięty instynkt łowiecki i z łatwością łapią myszy i małe ptaki.

Do wad należy skłonność do otyłości. Wymagają zbilansowanej diety i ruchu. Koty kartuskie są zazdrosne i nie lubią, gdy w rodzinie pojawiają się inne zwierzęta.

Wybór kociaka

Koty brytyjskie często utożsamiane są z rasą kartuską, ponieważ wyglądem bardzo przypominają inne koty.

W Rosji osobniki czystej rasy zdarzają się rzadko i istnieje ryzyko nabycia krzyżówki.

Wybierz zwierzaka o idealnych cechach zewnętrznych, zgodnych ze standardem i paszportem weterynaryjnym. Warto poprosić o rodowód, aby upewnić się, że linia krwi kociaka jest czysta. Zdrowe kocięta są aktywne, dobrze odżywione, mają lśniącą, miękką sierść i błyszczące oczy. Kupując kociaka, najlepiej zasięgnąć porady wykwalifikowanego specjalisty.

Kocię zawsze otrzymuje imię po zakupie. Niektóre kocięta mają imię zapisane w dokumentach i można je zachować lub zmienić.

Pomysły na pseudonimy:

• dla chłopców: Donald, Tim, Sam, Tyson, Ali, Thomas, Semyon, Charlie.
• dla dziewcząt: Ruta, Utah, Samantha, Lika, Dana, Louise, Dune, Gina.

Konserwacja i pielęgnacja

Kot kartuski może mieszkać w mieszkaniu lub domu na wsi. Łatwo znosi podróże i zmiany otoczenia. Nie wymaga specjalnych warunków i preferuje towarzystwo właściciela.

Będziesz potrzebować misek, zabawek, drapaka, kuwety i produktów pielęgnacyjnych (szczotek, grzebienia, szamponu). Twój pupil szybko nauczy się zasad panujących w domu i zasad zachowania.

Kot sam wybierze sobie miejsce do odpoczynku i snu.

Chartreux wymagają spacerów na świeżym powietrzu, nawet zimą. To pomoże zapobiec otyłości. Nadzór lub używanie smyczy jest niezbędne.

Jeśli Twój pupil będzie wystawiony na długotrwałe działanie jasnego światła słonecznego, sierść stanie się brązowa i matowa.

Utrzymywanie wyglądu

Warto zauważyć, że nie lubi zamkniętych drzwi i woli poruszać się swobodnie po mieszkaniu.

Nie wymaga specjalnej opieki. Wystarczy przestrzegać standardowych procedur, do których jest przyzwyczajony od wczesnego szczenięcia:

• Zwierzę nie lubi kąpieli. Kąpie się je nie częściej niż 3-4 razy w roku. Jego gęsta sierść jest wodoodporna, trudno przemakalna i długo schnie.
• Aby utrzymać sierść w czystości, szczotkuj ją dwa razy w tygodniu. W okresie linienia używaj furminatora.
• Raz w tygodniu czyść uszy, zęby i przecieraj oczy.
• Pazury przycina się raz w miesiącu.
• Sierść regularnie zabezpiecza się przed kleszczami i pchłami, szczególnie gdy zwierzę wychodzi na zewnątrz.

Prawidłowe odżywianie

Kluczem do zdrowia i urody Twojego pupila jest wysokiej jakości, zbilansowana dieta. Koty kartuskie mają tendencję do tycia. Ważne jest, aby kontrolować ich dietę. Dorosłe koty otrzymują małe posiłki dwa razy dziennie. Kocięta karmi się cztery razy dziennie, stopniowo zmniejszając ilość karmy.

Twój pupil może jeść suchą karmę dla kotów lub karmę w puszkach. Karma zawiera wszystkie niezbędne witaminy i minerały. Ważne jest, aby wybrać produkt wysokiej jakości.

Doświadczeni hodowcy mogą samodzielnie stworzyć zbilansowaną, naturalną dietę:

• Mięso (wołowina, królik, cielęcina, indyk, kurczak). Wieprzowina jest przeciwwskazana ze względu na jej słabe trawienie.
• Ryba morska gotowana, podroby.
• Kasza jaglana (owsiana, ryżowa, gryczana) z olejem roślinnym i posiekanymi warzywami.
• Fermentowane produkty mleczne (kwaśne mleko, fermentowane mleko pieczone, serwatka, kefir, twaróg).
• Jajka gotowane.
• Świeże, zielone zioło. Pomaga pozbyć się kul włosowych z żołądka. Zimą uprawia się je na parapecie.
• Czysta woda pitna.

Zakazane pokarmy: słone, kwaśne, pikantne, pieczone, smażone, wędzone, tłuste, rośliny strączkowe, kości rybne i mięsne.

Hodowla

Matki rasy Kartuskiej są troskliwe i czułe.

Obecnie konie chartreux krzyżowane są wyłącznie z rasowymi końmi. Znalezienie idealnego partnera jest trudne. Ważne jest, aby sprawdzić stan zdrowia zwierząt i ustalić ich rodowód. Samice kojarzone są w wieku 2-2,5 roku, a samce w wieku 1,5 roku.

Nie ma gwarancji ciąży po pierwszym kryciu; konieczne mogą być kolejne wizyty. Ciążę może potwierdzić lekarz weterynarii. Dieta kota powinna być uzupełniona wapniem, witaminami i białkiem, a kot powinien mieć zapewniony odpoczynek.

Poród rozpoczyna się po około 60 dniach. Koty są silne i odporne, nie mają problemów z ciążą ani porodem. Zawczasu przygotowują ciepłe i ciche miejsce dla kociąt i matki.

Kocięta są karmione piersią przez pierwsze kilka miesięcy życia. Po trzech miesiącach stają się całkowicie samodzielne. Są nauczone czystości, zaszczepione i oferowane do sprzedaży. Eksperci zalecają jak najszybsze znalezienie nowego domu dla kociaka.

Zdrowie zwierząt

Koty kartuskie są silne, odporne i mają silny układ odpornościowy, jednak złe odżywianie i niewłaściwa pielęgnacja mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych:

• Choroby stawów, zwichnięcia. Zazwyczaj wynikają z otyłości i siedzącego trybu życia. Konieczna jest wizyta w klinice, wykonanie zdjęć rentgenowskich i rozpoczęcie leczenia.
• Czasami u zwierząt może wystąpić wrodzone zwichnięcie rzepki (na tylnych nogach). Występuje osłabienie kończyn i kulawizna. Takie osobniki nie są dopuszczane do rozrodu.
• Niektóre koty mają siekacze, które są zbyt małe i zbyt blisko siebie. Aby zapobiec wypchnięciu zębów stałych, usuwa się te nieprawidłowo położone.
• Różne problemy jamy ustnej: płytka nazębna, kamień nazębny, zapalenie dziąseł. Stały monitoring i czyszczenie pomogą sobie z tym poradzić.

Zwierzęta domowe również wymagają regularnych badań weterynaryjnych. Kocięta otrzymują wszystkie szczepienia zgodnie z harmonogramem. Szczepienia powtarzane są corocznie. Regularne odrobaczanie jest obowiązkowe przed kryciem i szczepieniami.

Kot kartuski to rasa kotów o łagodnym usposobieniu, lojalna i inteligentna. Nadaje się do rodzin z dziećmi; jest czuły i spokojny. Nie wymaga specjalnych warunków bytowych ani opieki i nie sprawia problemów swoim właścicielom.