Boston terrier to rasa wyhodowana w Stanach Zjednoczonych, której angielskie korzenie sięgają starożytności. Jej charakterystyczna biała sierść w stylu „tuxedo” przyniosła jej przydomek „amerykański dżentelmen”, ale jej temperament bardziej przypomina małe, niesforne dzieci. Te urocze, wytrzymałe psy szybko zyskały popularność nie tylko wśród amerykańskich hodowców, ale także wśród miłośników psów na całym świecie.
Treść
Opis rasy
Potomkowie Judge'a nazywani byli mieszańcami bostońskimi, buldogami okrągłogłowymi i amerykańskimi bulterierami. Do rozwoju rasy wykorzystano buldogi francuskie i angielskie, teriery, boksery i pitbulle.
Boston teriery pochodzą z Massachusetts. W 1870 roku mieszkaniec Bostonu, Robert Hooper, nabył od marynarza Edwarda Barnetta, sprowadzonego z Anglii, niezwykłego psa o pręgowanej i białej sierści. Pies ten stał się założycielem rasy. Wygląd Judge'a (jak nazwał go nowy właściciel) wskazywał na cechy buldoga angielskiego i białego teriera angielskiego.
W 1979 roku boston terrier stał się symbolem Massachusetts.
Dostrzegając ogromny potencjał u tego psa, Hooper postanowił skrzyżować go z sukami innych ras, aby uzyskać specyficzny wygląd. W wyniku krzyżowania powstał zupełnie nowy pies, który w 1878 roku został zaprezentowany pod nazwą „Boston Terrier”. Od tego czasu boston terriery zyskały ogromną popularność wśród hodowców w Stanach Zjednoczonych. W 1890 roku powstał pierwszy klub tych psów, a trzy lata później rasa została oficjalnie uznana przez American Kennel Club.
Zewnętrzny
Boston teriery wyróżniają się harmonijną i proporcjonalną budową.
Boston terrier to rasa miniaturowa, ale nie karłowata. Jego wysokość w kłębie waha się od 38 do 42 cm, a waga od 4,5 do 11,5 kg. Dymorfizm płciowy jest bardzo wyraźny: samce są większe od samic, mają bardziej umięśnioną i solidną budowę ciała.
Tabela 1. Standardy ras
| Część ciała | Opis | Znaki i wady dyskwalifikujące |
| Głowa | Kwadratowa, masywna. Gęsto pokryta skórą, bez fałd i zmarszczek. Płaska na górze, z szerokim czołem, wydatnymi kośćmi policzkowymi i oczodołami, wyraźnie zaznaczonymi łukami brwiowymi, wyraźnym przejściem od czoła do kufy i płynnym łukiem. | |
| Pysk | Szerokie, gładkie, ale z kilkoma zmarszczkami. Trzy razy krótsze od czoła. | |
| Oczy | Zaokrąglone, duże, lekko wypukłe i szeroko rozstawione. Ich spojrzenie jest inteligentne, przyjazne i błyszczące. Tęczówka ciemnobrązowa. | Oczy z widocznymi białkami i niebieską tęczówką |
| Nos | Jest podzielony na dwie równe części bruzdą. Ma dobrze zaznaczone, otwarte nozdrza i duży, czarno pigmentowany płatek. | |
| Usta | Mięsiste, gęste, całkowicie zakrywają dziąsła i zęby przy zamkniętych ustach | |
| Szczęki | Zęby są małe, ale mocne. Dolne siekacze tworzą prosty rząd. Zgryz jest cęgowy (prosty), z żuchwą lekko wygiętą ku górze, czyli buldogowatą. | Krzywa żuchwa |
| Uszy | Średniej wielkości, wyprostowane, szeroko rozstawione, trójkątne. Końcówki zaokrąglone. | Zbyt duże lub nieproporcjonalnie małe uszy |
| Szyja | Prosta, proporcjonalnie wygięta, płynnie przechodząca w kłąb | |
| Rama | Kwadratowa sylwetka, dobrze rozwinięte mięśnie, szeroki grzbiet o prostej linii i umiarkowanie szeroka klatka piersiowa sięgająca do łokci. Zad lekko opadający, tej samej wielkości co obręcz barkowa. | Plecy z obwisłym lub garbem |
| Członki | Wydłużone i silne. Przednie kończyny są równoległe do siebie i osadzone pod kłębem. Łokcie przylegają do klatki piersiowej. Tylne kończyny mają wyraźnie zaznaczone zgięcia w stawach kolanowych. Dłoń tworzy zgrabną, zaokrągloną bryłę z krótkimi pazurami. | Proste stawy skokowe |
| Ogon | Skrócony (nie dłuższy niż 5 cm), schludny, osadzony i nisko noszony. Zwęża się ku końcowi. | Ogon zakręcony, osadzony i noszony wysoko nie spełnia standardowych wymiarów. |
Boston teriery o idealnym wyglądzie są raczej wyjątkiem niż regułą. Większość osobników ma kilka wad o różnym stopniu nasilenia, które nie wpływają w żaden sposób na zdrowie psa, jednak uniemożliwiają mu udział w wystawach i otrzymanie dyplomu mistrzowskiego.
Najczęściej wady dotyczą okolicy ogona, dlatego wielu nieuczciwych hodowców, próbując je ukryć, przycina ogon. Jednak takie nieuczciwe manipulacje automatycznie prowadzą do selekcji osobnika.
Płaszcz i możliwe kolory
Sierść bostona jest jednolita, bardzo krótka, przylegająca i gładka. Osobniki czystej rasy występują w trzech głównych kolorach:
- Klasyczny. Czarny kolor sierści jest rozcieńczony dużymi, białymi plamami.
- Pręgowany (pstrokaty). Paski są wyraźnie widoczne na głównym kolorze tła.
- Foka (futro). Przypomina klasyczną, ale w świetle dziennym ciemna część sierści ma rudawy odcień.
Każdy typ umaszczenia wymaga symetrycznych białych znaczeń. Powinny one znajdować się na klatce piersiowej we wzór smokingu, na brzuchu, na przednich i tylnych nogach aż do stawów skokowych oraz w postaci gładkiej strzałki na czole.
Spotykane są również osobniki o innych, żywych kolorach: rudym, srokatym, lawendowym, trójbarwnym i albinotycznym. Jednak takie umaszczenie jest uważane za wadę, a osobnik niestandardowy nie będzie mógł przyczynić się do dalszego rozwoju rasy.
Istota i cechy szkolenia
Boston teriery nazywane są „amerykańskimi dżentelmenami” ze względu na swoje białe fraki. Jednak ich charakter bardziej przypomina małe dzieci.
Gdyby krótko opisać osobowość boston terriera, można by go nazwać małym dzieckiem w psim ciele. To bardzo energiczne i wesołe zwierzęta, potrafiące hasać całymi dniami, biegając z piłkami, ringami i innymi zabawkami, przyciągając uwagę wszystkich. Jednocześnie jest to pies o dość zrównoważonym i łagodnym charakterze, nie skłonny do napadów agresji. Boston teriery polecane są rodzinom z dziećmi; dobrze dogadują się z dziećmi i innymi zwierzętami.
Podczas zabawy psy mogą się rozbrykać i zniszczyć meble lub tapety, ale nie karz ich zbyt surowo. Psy te są bardzo wrażliwe, a nawet zmiana tonu może być dla nich stresująca i niepokojąca.
Z natury te psy są ufne, przyjazne nawet wobec obcych i mogą za nimi podążać. Problemy pojawiają się również podczas spacerów, kiedy boston teriery mogą wykazywać cechy takie jak arogancja i wojowniczość, odziedziczone po przodkach, którzy lubili walczyć. To zachowanie można łatwo skorygować poprzez szkolenie.
Im szybciej właściciel zacznie szkolić swojego pupila, tym bardziej posłuszny będzie on w efekcie końcowym.
Dlatego szkolenie i socjalizację należy rozpocząć już w bardzo młodym wieku. Boston teriery są dość inteligentne i dobrze zapamiętują komendy, ale aby stać się prawdziwym psem do towarzystwa i stróżującym, trzeba włożyć w to dużo wysiłku i wykazać się umiejętnością przewodzenia. Eksperci od psów zalecają szkolenie psów w specjalnie wyznaczonych miejscach, nagradzając prawidłowe zachowanie smakołykami i pochwałami.
Długość życia i podatność na choroby
Ze względu na kształt czaszki, boston terriery są podatne na różne problemy z oddychaniem. Dlatego pies potrzebuje częstych przerw podczas ćwiczeń.
Średnia długość życia bostońskiego teriera wynosi od 11 do 15 lat.Przedstawicieli tej rasy nie można jednak uznać za osoby zdrowe. Problemy te są związane ze specyficzną brachycefaliczną budową czaszki, która może prowadzić do pewnych schorzeń. Kształt ten był wynikiem rozległej, selektywnej hodowli, a narządy wewnętrzne nie zdążyły się przystosować do tych zmian.
Boston teriery często mają problemy z oddychaniem, objawiające się świszczącym oddechem, chrapaniem i parskaniem. Zazwyczaj nie wpływa to na ogólne samopoczucie zwierzęcia, ale podczas aktywności fizycznej ważne jest robienie przerw, aby pies mógł złapać oddech.
Boston teriery najczęściej cierpią na następujące choroby:
- Głuchota. Leczenie zależy od przyczyny. Pomocne może być zarówno mechaniczne usunięcie woskowiny usznej, jak i eliminacja stanu zapalnego za pomocą roztworów antybakteryjnych i antybiotyków. Jeśli głuchota jest wrodzona, pies będzie musiał żyć z tą wadą do końca życia.
- Zaćma. We wczesnym stadium postęp choroby można spowolnić za pomocą specjalnych kropli do oczu. Jednak w zaawansowanych przypadkach konieczna będzie operacja i usunięcie soczewki.
- Alergia. Leczenie polega na stosowaniu ścisłej diety oraz leków histaminowych i immunomodulacyjnych.
Przedstawiciele tej rasy mogą również cierpieć na poważne wady wrodzone, takie jak zwichnięcia kolan i łokci, guzy mózgu oraz zwężenie odźwiernika. Problemy te można rozwiązać jedynie za pomocą skomplikowanych zabiegów chirurgicznych.
Konserwacja i pielęgnacja
W sezonie zimowym zaleca się wyprowadzanie pupila na spacer w ubrankach.
Boston teriery są dość kompaktowe, więc można je trzymać nawet w mieszkaniu w mieście. Ważne jest, aby zapewnić im wyznaczone miejsce do odpoczynku i różnorodne zabawki, które zapewnią im rozrywkę i zapobiegną gryzieniu butów czy mebli pod nieobecność właściciela.
Zaleca się wyprowadzanie psa na spacer dwa razy dziennie przez pół godziny, ale należy unikać długotrwałego przebywania na świeżym powietrzu w ekstremalnie wysokich lub niskich temperaturach. Krótka sierść psa sprawia, że jego skóra jest podatna na działanie promieni UV i odmrożenia.
Pielęgnacja
Pielęgnacja bostońskiego teriera ogranicza się do standardowych procedur.
Boston teriery są łatwe w pielęgnacji. Ich krótka, bezwłosa sierść linieje w niewielkim stopniu i nie wymaga częstego szczotkowania. Wystarczy przetrzeć ją gumową rękawiczką kilka razy w tygodniu, aby nadać jej niezbędny połysk.
Wymagane będą następujące procedury:
- Mycie. Pysk zwierzęcia należy codziennie przecierać czystym, wilgotnym ręcznikiem, aby usunąć resztki jedzenia i brud.
- Kąpielowy. Zbyt częste kąpiele boston terriera nie są zalecane. Najlepiej kąpać go, gdy tylko jaśniejsze partie sierści ulegną zabrudzeniu, stosując specjalistyczne produkty pielęgnacyjne dla ras krótkowłosych.
- Przycinanie pazurów. W miarę jak pazur rośnie, należy raz w miesiącu przycinać jego przezroczystą część za pomocą obcinaczki do pazurów, uważając, aby nie uszkodzić miazgi i naczyń krwionośnych.
- Higiena oczu i uszu. Oczy psa są szczególnie wrażliwe, ponieważ są podatne na stany zapalne. Ważne jest codzienne badanie oczu i uszu, usuwanie zalegającej wydzieliny wacikiem nasączonym przegotowaną wodą lub specjalnym roztworem, a w przypadku wykrycia infekcji natychmiastowa konsultacja z lekarzem weterynarii.
- Higiena jamy ustnej. Małe zęby boston terrierów są podatne na gromadzenie się kamienia nazębnego. Wymagają regularnego szczotkowania specjalną pastą i szczoteczką do zębów, a także specjalnych patyczków do usuwania płytki nazębnej.
Prawidłowe odżywianie
Boston teriery są podatne na alergie, dlatego należy starannie dobrać im dietę.
Boston teriery mają małe żołądki, dlatego znalezienie złotego środka podczas karmienia jest kluczowe, aby uniknąć przekarmienia lub zagłodzenia psa. Wielkość porcji ustalana jest indywidualnie i zależy od wieku i poziomu aktywności psa. Eksperci zalecają karmienie zwierzęcia dwa razy dziennie (rano i wieczorem), pozostawiając najmniejszą ilość jedzenia na kolację.
Podczas karmienia ważne jest przestrzeganie następujących zasad:
- nie podawaj pokarmu bezpośrednio po spacerze lub treningu;
- ułóż swoją dietę tak, aby większość Twoich produktów zawierała maksymalną ilość białka zwierzęcego.
Przy diecie naturalnej zaleca się dodanie do menu psa następujących produktów:
- Podstawą diety jest chude mięso (wołowina, cielęcina, indyk). Podawaj codziennie surowe mięso (70% całkowitej porcji) i gotowane (30%). Należy jednak unikać tłustej wieprzowiny i kurczaka, aby uniknąć problemów trawiennych i alergii.
- Gotowana ryba morska, oczyszczona z ości. Nie podawać częściej niż raz w tygodniu. Woda rzeczna jest przeciwwskazana, ponieważ może powodować inwazje pasożytnicze.
- Fermentowane produkty mleczne. Zwierzętom poniżej pierwszego roku życia zaleca się codzienne podawanie niskotłuszczowego kefiru, twarogu i naturalnego jogurtu. Należy jednak pamiętać, że picie zwykłego mleka może powodować biegunkę.
- Warzywa, owoce i zioła duszone lub surowe. Cukinia, brokuły, dynia, marchew i jabłka poprawiają trawienie, dlatego powinny stanowić co najmniej 1/4 całkowitej diety zwierzęcia.
- Jaja kurze lub przepiórcze. Podawać dorosłym zwierzętom trzy razy w tygodniu w dowolnej postaci (gotowane, surowe).
Unikaj karmienia swojego pupila kośćmi rurkowymi, słoną, tłustą, konserwową, pieczoną, mączną lub pikantną karmą. Należy stosować zdrowe suplementy witaminowo-mineralne.
W przypadku sztucznego karmienia zaleca się wybór karmy super premium opracowanej specjalnie dla tej rasy. Szczególnie preferowane są karmy hipoalergiczne.
Krycie i opieka nad potomstwem
Szczenięta boston terriera rodzą się z bardzo dużymi głowami. Suka może wymagać cesarskiego cięcia podczas porodu.
Boston teriery osiągają dojrzałość płciową w wieku 8–10 miesięcy.Nie zaleca się jednak ich rozmnażania przed ukończeniem 18 roku życia, ponieważ szczenięta tej rasy rodzą się z bardzo dużymi głowami, więc nawet u dorosłej samicy, która urodziła dziecko, często konieczne jest przeprowadzenie cesarskiego cięcia.
Poza tym proces krycia boston terrierów nie różni się od procesu krycia innych ras. Oboje partnerzy muszą być zdrowi, odrobaczeni i zaszczepieni najpóźniej dwa tygodnie przed kryciem. Wybierając partnera, należy zapoznać się z dokumentacją, aby uniknąć rodzenia szczeniąt z wadami wrodzonymi.
Samica zazwyczaj rodzi 3-4 szczenięta, ale może mieć ich więcej. Opieka nad szczeniętami niewiele różni się od opieki nad dorosłymi. Jedyną różnicą jest liczba karmień: szczenięta do szóstego miesiąca życia karmi się 5-6 razy dziennie, od 6 do 12 miesiąca życia – 3-4 razy, a od pierwszego roku życia – dwa razy dziennie. Niemowlętom należy częściej podawać fermentowane produkty mleczne, a żółtka jaj należy wyłącznie gotować.
Odpowiednie pseudonimy dla szczeniąt
Pseudonim boston terriera powinien być krótki i chwytliwy. Dzięki temu zwierzę szybciej go zapamięta.
Następujące imiona są odpowiednie dla dziewcząt:
- Aster;
- Becky;
- Bonnie;
- Wirus;
- Vicky;
- Lara;
- Haley;
- Emma.
Chłopców można nazywać:
- Archie;
- Menażka;
- Rudy;
- Tim;
- Charlie;
- Eddie.
Zalety i wady bostońskiego teriera
Nie da się przekształcić ufnego boston terriera w dobrego psa stróżującego. Ale dzięki odpowiedniemu szkoleniu można nauczyć go ostrożności wobec obcych.
Tabela 2. Zalety i wady rasy
| Zalety | Wady |
|
|
Według właścicieli, boston terriery to psy do towarzystwa, wyróżniające się wyjątkową lojalnością i przyjacielskością. Ich wesoła natura i zamiłowanie do zabawy czynią je idealnymi towarzyszami dla małych dzieci. Co więcej, te wesołe i aktywne psy mają zabawny wyraz pyszczka i łatwo robią zranioną minę lub udają głęboki żal po kolejnym psikusie.
