Cairn Terrier: opis, pielęgnacja i hodowla

Cairn terrier jest uważany za starożytnego przedstawiciela terierów myśliwskich. Rasa wywodzi się ze Szkocji jako skye terrier i pierwotnie była wykorzystywana do polowań na lisy i borsuki. Dopiero w 1912 roku pies otrzymał obecną nazwę i oficjalne uznanie. Począwszy od pierwszej połowy XX wieku, rasa aktywnie rozprzestrzeniła się w Europie i Stanach Zjednoczonych. W Rosji cairn terrier zaczął zyskiwać na popularności dopiero w latach 90. XX wieku. Obecnie cena szczeniaka czystej rasy waha się od 250 do 500 dolarów.

Wzorzec rasy

Charakterystyczną cechą wyglądu Cairn Terriera jest jego rozczochrana sierść i lisi wyraz pyska.

Rasa ma następujący standard:

• Głowa jest mała, dobrze owłosiona i proporcjonalna do ciała.
• Oczy są średniej wielkości, ciemnobrązowe, szeroko rozstawione.
• Uszy są stojące, spiczaste, małe i mniej owłosione niż reszta ciała.
• Usta są silne, zęby równo rozstawione, zgryz nożycowy (zęby górne zachodzą na dolne i są równomiernie rozmieszczone).
• Szyja - mocna, średniej wielkości.
• Przednie kończyny są średniej długości i pokryte gęstym futrem.
• Tylna część jest umięśniona i dobrze owłosiona.
• Korpus - linia górna prosta, grzbiet średniej długości, żebra zaokrąglone.
• Ogon jest dobrze owłosiony i krótki.
• Sierść jest podwójna, twarda, z miękkim podszerstkiem.
• Maść: czerwona, kremowa, pszeniczna, szara lub czarna (pręgowana jest dopuszczalna we wszystkich odcieniach).
• Waga: od 6 do 7,5 kg.
• Wielkość - wysokość w kłębie - 28–31 cm.

Średnia długość życia zależy od opieki, terminowego leczenia i profilaktyki chorób i wynosi około 12–15 lat.

Charakter

Rasa ta charakteryzuje się dużą energią i wytrzymałością – nadaje się do zabawy lub polowania przez cały dzień. Cairn teriery są nieustraszone, o czym świadczy ich gotowość do rzucenia się nawet na dużego psa. Robią tak jednak tylko w przypadkach, gdy występuje agresja lub zagrożenie ze strony innych zwierząt.

W rodzinie Cairn jest psem wesołym i przyjacielskim, dobrze dogaduje się z dziećmi i innymi zwierzętami domowymi, jest łatwy do wyszkolenia i wychowania.

Zalety i wady rasy

Główną zaletą Cairn Terriera jest jego oddanie właścicielowi. Przy odpowiednim szkoleniu cairny dobrze dogadują się z kotami i innymi psami, traktując je jak członków rodziny. Kolejną zaletą jest ich niewymagająca dieta – zjadają niemal każdą suchą karmę, karmę w puszkach i produkty naturalne.

Główną wadą tej rasy jest konieczność regularnej pielęgnacji. Psa nie należy zostawiać samego z dzieckiem, ponieważ podczas zabawy zwierzę może odebrać szorstkość jako agresję i ugryzienie.

Warunkową wadą jest nadpobudliwość - powinny wziąć to pod uwagę osoby, które ze względu na prowadzony tryb życia nie mogą poświęcać zwierzętom domowym dużej ilości czasu.

Pielęgnacja i konserwacja

Trzymanie cairn terriera na wsi to dobry pomysł. Pozwoli mu to rozwinąć instynkt łowiecki, co pozytywnie wpłynie na jego zdrowie psychiczne. Jednocześnie dobrze zniesie nawet małe mieszkanie. W takim przypadku należy jednak codziennie wyprowadzać go na dwór, aby się pobawić.

Regularne ćwiczenia są koniecznością dla utrzymania tej rasy.

Odżywianie

Pytanie, czym karmić cairn terriera, nie stanowi dla właścicieli problemu, ponieważ psy są wszystkożerne i chętnie jedzą warzywa, surowe mięso, owsiankę i kaszę. Przekarmianie nie jest jednak zalecane, ponieważ rasa ta ma skłonność do otyłości. Aby określić, kiedy zwiększyć lub zmniejszyć porcję, należy dotknąć żeber. Jeśli nie są wyczuwalne, pies jest przekarmiany; jeśli są wystające, należy zwiększyć ilość karmy.

Przedstawiciele tej rasy mogą być karmieni suchą karmą. W takim przypadku ważne jest, aby wybrać karmę z jak najmniejszą ilością dodatków chemicznych i odpowiednią ilością witamin i minerałów.

Jednym z najważniejszych wskaźników jakości sztucznej żywności jest zawartość białka – nie powinna być ona mniejsza niż 25%.

Najkorzystniejszy tryb karmienia to dwa razy dziennie (rano i wieczorem).

Pielęgnacja

Cairn terriery mają mocne i ostre pazury, dlatego regularne przycinanie jest niezbędne. Optymalna częstotliwość to raz na 15–20 dni.

Pielęgnacja uszu i oczu polega na codziennej kontroli. W przypadku braku schorzeń, czyszczenie kilka razy w tygodniu jest wystarczające. Używaj wacików (do oczu) lub patyczków higienicznych (do uszu) nasączonych ciepłą, przegotowaną wodą lub herbatą rumiankową.

Pielęgnacja polega na regularnym szczotkowaniu (2-3 razy w tygodniu) sztywną szczotką. Aby zachować schludny, rasowy wygląd cairn terriera, konieczne jest regularne trymowanie (wyrywanie dojrzałych włosów). Zabieg ten należy wykonywać co 3-4 miesiące. Jeśli pies nie bierze udziału w zawodach, zaleca się unikanie trymowania.

Kąpiel cairn terriera nie jest konieczna. Wyjątkiem jest mycie łap po spacerach na świeżym powietrzu.

Edukacja i szkolenia

Szkolenie szczeniąt tej rasy jest konieczne, aby wykształcić u psa umiejętności i odruchy, które przydadzą się jego właścicielowi i będą przydatne w dalszym szkoleniu. W wieku od 1 do 4 miesięcy Twój pupil powinien zrozumieć, kto jest przywódcą w mieszkaniu, przyzwyczaić się do harmonogramu karmienia, swojego miejsca, szczotkowania, spacerów, obroży i smyczy, a także reagować na swoje imię.

Kary dla szczeniaka podczas szkolenia powinny być stosowane wyłącznie w przypadku przewinienia (skakania na stół, przewracania doniczki z kwiatami itp.). Kara powinna być wyrażona surowym tonem głosu – pies powinien wyczuwać niezadowolenie właściciela po jego głosie. Bicie nie powinno być wykorzystywane w celach szkoleniowych.

Szkolenie psa polega na nauce komend takich jak „Chodź”, „Chodź”, „Zostań”, „Nie”, „Siad” i „Nie”. Najlepiej uczyć pupila tych umiejętności poprzez zabawę podczas spacerów. Podstawowymi narzędziami szkoleniowymi powinny być nagradzanie smakołykami, zmiana tonu głosu, głaskanie i gestykulacja.

Choroby i leczenie

Jądra są zdrowe i długowieczne.

Do najczęstszych chorób tej rasy należą:

• Choroba Perthesa. Choroba genetyczna powodująca zaburzenia krążenia w kończynach, co prowadzi do zwyrodnienia tkanki chrzęstnej i kostnej.
• Otyłość. Najczęściej rozwija się u psów żyjących w blokach, o ograniczonej aktywności fizycznej i przekarmianych. Nadwaga może prowadzić do chorób serca, wątroby i naczyń, a także zaburzeń endokrynologicznych.
• Choroba von Willebranda. Genetyczna choroba krwi powodująca nagłe krwawienie, które bardzo trudno zatamować.
• Zaćma. Często spowodowane brakiem opieki okulistycznej i niekorzystnymi warunkami życia.
• Alergia. W większości przypadków przyczyną są pyłki roślin, żywność lub kurz domowy.
• Zwichnięcie rzepki. Jest to choroba genetyczna występująca u Cairn Terrierów.

Skuteczność leczenia Twojego pupila zależy od szybkiej interwencji lekarza weterynarii. Dlatego jeśli pojawią się jakiekolwiek objawy choroby, nie próbuj leczyć psa na własną rękę, lecz natychmiast zabierz go do specjalisty.

Rasa ta jest podatna na wiele chorób zakaźnych, dlatego psy muszą być szczepione przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby, nosówce, wściekliźnie, paragrypie i parwowirusowi. Wiek szczenięcia jest różny, ale pierwszą dawkę podaje się zazwyczaj w wieku 8 tygodni, a drugą w wieku 12 lat.

Hodowla

Udowodniono, że krzyżowanie liniowe jest najskuteczniejsze, gdy samica i samiec są blisko spokrewnieni. Obecnie nie praktykuje się krzyżowania osobników tej samej rasy.

W większości przypadków ruja u suki występuje co sześć miesięcy. Ruja trwa około trzech do czterech tygodni. Najkorzystniejszy czas na krycie to drugi tydzień. Samce są stale aktywne seksualnie i są gotowe do krycia z suką w rui w dowolnym momencie.

Około 4–6 tygodni przed kryciem należy sprawdzić, czy psy i suki nie mają infekcji i pasożytów, oczyścić skórę i sierść zwierzęcia, aby wykluczyć pasożyty, a w razie konieczności przeprowadzić odrobaczenie.

Po kryciu suki rasy cairn terrier pozostają w normie i nie wykazują oznak ciąży przez trzy tygodnie. Po trzech do czterech tygodniach temperatura ciała suki może się zmienić, jej apetyt może się zmniejszyć, a suka może stać się bardziej wymagająca uwagi i pieszczot. Średni okres ciąży wynosi dziewięć tygodni.

Około miesiąc przed szczenieniem należy przygotować legowisko dla suki. W tym celu należy zbudować drewnianą skrzynię o długości około 60 cm i szerokości 45 cm. Przednia ścianka powinna być zdejmowana i mieć około 10 cm wysokości. Suka powinna zacząć spać w legowisku około 3-4 tygodnie przed szczenieniem.

Podczas porodu musisz cały czas być blisko suczki i pilnować, żeby nie opuszczała łóżka.

Opieka nad potomstwem

Ważne jest, aby zapewnić szczeniętom siarę, czyli mleko, które matka produkuje w pierwszych dniach po narodzinach. Substancja ta zapewni potomstwu odporność na wiele chorób.

Około 10 dni po urodzeniu szczenięta otwierają oczy i zaczynają słyszeć. Aby umożliwić im wyjście z klatki, należy zdjąć przednią pokrywę.

Aby zapobiec przeziębieniom, przykryj obszar wokół solarium kocem lub grubym ręcznikiem. Upewnij się również, że w pomieszczeniu nie ma przeciągów.

Wybór szczeniaka

Wybierając szczeniaka, pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, są warunki, w jakich będzie on trzymany. Niedostateczna higiena i odżywianie mogą osłabić odporność zwierząt domowych i prowadzić do rozwoju chorób.

Ważnymi czynnikami wpływającymi na zdrowie potomstwa są:

• aktywność - zdrowy szczeniak powinien być aktywny i ciekawski, chętnie przyjmując uwagę człowieka;
• zdrowie suki i psa - przed zakupem szczeniaka zaleca się zbadanie jego rodziców i zwrócenie uwagi na to, jak właściciel traktuje psy (surowe traktowanie może negatywnie odbić się na potomstwie);
• Czystość skóry, uszu i oczu - ciało szczeniaka nie powinno mieć wrzodów, łysych plam, kołtunów, a w oczach i uszach nie powinno być śluzu ani ropy.

Dobry apetyt jest również oznaką zdrowia.

Jak nazwać

Wybierając imię dla cairn terriera, warto zwrócić uwagę na imiona krótkie i dźwięczne.

Popularne opcje dla chłopców obejmują:

• Przechodzić;
• Lesbijka;
• Burza;
• Bazylea;
• Wenya;
• Kutas.

Odpowiednie imiona dla dziewcząt to:

• Asti;
• Basia;
• Owsy;
• Rexy;
• Cefi;
• Czapa.

Cairn terriery doskonale sprawdzają się jako stróże domu. Psy te najlepiej nadają się dla energicznych, aktywnych osób, które mają dużo wolnego czasu i chętnie poświęcą go na zabawę ze swoim ukochanym pupilem.