Charakterystyka rasy psów Łajka

Okazuje się, że nazwa „łajka” to ogólne określenie wszystkich ras psów, które żyły i były hodowane przez wiele lat na zalesionych obszarach północnej Azji i Europy. Ze względu na przeznaczenie, łajki są klasyfikowane jako psy zaprzęgowe. Te wytrzymałe zwierzęta od dawna są jedynym środkiem transportu umożliwiającym dotarcie do odległych rejonów mroźnej północy.

Łajki od dawna wykorzystywane są jako:

• Jazda konna.
• Pasterski.
• Polowanie.

Oczywiście, we współczesnym świecie, wraz z rozwojem, który stworzył wygodniejsze środki transportu do przemierzania rozległych obszarów wiecznej zmarzliny, łajki stały się znacznie mniej popularne. Wielu miłośników psów zdecydowało się na tę rasę nie ze względu na jej wytrzymałość i łatwość utrzymania, ale ze względu na piękny wygląd. pozwala rasie nie zniknąć na zawsze, rozpuszczając się we wspomnieniach dawnych myśliwych i pionierów północnych szerokości geograficznych.

Ponieważ nazwa „Łajka” obejmuje wiele ras, przyjrzyjmy się tym najpopularniejszym:

• Samojed.
• Zachodniosyberyjski.
• Rosyjsko-europejski.
• Wschodniosyberyjski.
• Karelo-fiński.
• Ochrypły.

Zrozumienie różnic między tymi rasami i opis ich kluczowych cech pomoże Ci zrozumieć każdą z nich. Zrozumienie cech psa Możesz wybrać rasę, która najbardziej Ci odpowiada aby osiągnąć wyznaczone cele.

Samojed

Ta odmiana została wyhodowana w Rosji i znana jest pod uproszczoną nazwą „Samoyed”. Zwierzęta te mogą być czysto białe, kremowe lub białe z jasnopłowym obramowaniem. Znane są z oddania właścicielom, inteligencji i posłuszeństwa. Jednak mają tendencję do niezależności, co sprawia, że ​​trudno je zaadoptować osobom o łagodnym usposobieniu.

Te kochające wolność zwierzęta lubią otwarte przestrzenie, najlepiej pokryte śniegiem. Ten pies nie jest łatwy w utrzymaniu, ponieważ Wymaga stałej uwagi w postaci długich spacerów i regularnego szkolenia., a nie każda osoba pracująca może sobie na to pozwolić. Dlatego należy wziąć pod uwagę swoje możliwości i wybierać rasę nie na podstawie wyglądu, ale cech.

Sierść samojeda również wymaga szczególnej pielęgnacji. Ma on gęstą sierść, dlatego aby utrzymać ją w dobrym stanie, należy ją codziennie szczotkować szczotką i grzebieniem oraz regularnie kąpać. Linieją raz w roku. W tym okresie należy szczególnie dbać o wyczesywanie podszerstka, który często wypada.

Łajka zachodniosyberyjska

Nazwa od razu wskazuje na region Syberii, z którego pochodzi ta rasa. Eksperci twierdzą, że ta zachodniosyberyjska łajka to jeden z najlepszych wyborów do polowania na grubą zwierzynę.

Natura stworzyła ten gatunek jako osobniki dość duże, osiągające nawet sześćdziesiąt centymetrów w kłębie. Wygląd psa przypominał wilka, co również miało wpływ na jego zachowanie.Ten towarzyski i spokojny pies uwielbia przebywać w towarzystwie innych zwierząt i dobrze dogaduje się z nimi. Uwielbia dzieci, co czyni go dobrą nianią i towarzyszką.

Łajka zachodniosyberyjska występuje w różnych kolorach. Zdjęcia w internecie przedstawiają białe, rude, srokate i cętkowane okazy o gęstym, szorstkim futrze. Ich ogony można zwinąć lub trzymać blisko biodra, tworząc sierpowaty ogon.

Rosyjsko-europejska Łajka

Psy te zostały wyhodowane w latach 60. XX wieku dla zapalonych myśliwych, którzy preferowali grubą zwierzynę, taką jak dziki i niedźwiedzie. Jednak ich wojownicza natura nie wpływa w żaden sposób na stosunek do ludzi ani innych zwierząt, który będzie z nimi mieszkał w tym samym pokoju. Rosyjsko-europejska Łajka łatwo nawiązuje kontakt z każdym i utrzymuje przyjazne relacje.

Ich opis niewiele różni się od opisu innych ras łajek. Są one nieco mniejsze od łajek zachodniosyberyjskich, o kilka centymetrów mniejsze od ich rzeczywistych rozmiarów.

Sierść może być ruda, czarna, biała, łaciata lub strefowa. Sierść jest szorstka i szorstka z miękkim, delikatnym podszerstkiem. Ogon tej rasy jest noszony wyżej, ale może się zakręcać w taki sam sposób jak u zachodniosyberyjskiego – w pierścień lub sierp.

Łajka wschodniosyberyjska

Rasa wschodniosyberyjska została po raz pierwszy ujednolicona niemal natychmiast po Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej – już w 1947 roku. Standardy ewoluowały i były udoskonalane. Obecnie jest to duży pies, dorastający do sześćdziesięciu pięciu centymetrów wysokości i przypominający wyglądem wilka.

Dzięki swojej sile, zwinności i bystremu umysłowi zaczęto go wykorzystywać do polowań, gdzie trzeba było stawić czoła dużym, niebezpiecznym drapieżnikom. Ale Obecnie częściej jest wykorzystywany jako zwierzę domowe, który może zaprzyjaźnić się zarówno z dziećmi, jak i innymi zwierzętami.

Rasa ta występuje w dość szerokiej gamie kolorów. Popularne są szare, kremowe, białe i czarne z białymi cętkami. Ogon jest zazwyczaj zakręcony do tyłu, ale może być również noszony blisko bioder.

Łajka karelo-fińska

Rasę tę łatwo rozpoznać po sierści, która może występować we wszystkich odcieniach czerwieni. Mogą mieć również białe plamy na różnych częściach ciała, sięgające nawet końca ogona.

Jest to mały pies o silnej konstytucji, nie większy niż czterdzieści osiem centymetrów, o prostej, twardej i gęstej sierści.

Eksperci nie zalecają posiadania tego psa w rodzinach z dziećmi, ponieważ zwierzę to ma kapryśny charakter. rasa żyje według praw stada, dlatego wierzy, że słabi zawsze się mylą. Właściciel takiego psa musi zawsze wspierać jego przywódcze cechy działaniem, broniąc jego prawa do bycia przywódcą stada i narzucając swoją wolę otoczeniu.

Łajka karelo-fińska to utalentowany i odważny myśliwy polujący na drobną zwierzynę. Zwinny i ostrożny, ten niewymagający pies jest doskonałym towarzyszem długich pieszych wędrówek.

Ochrypły

Ta rasa psów zyskała ostatnio ogromną popularność, głównie ze względu na swój wygląd. Chociaż była hodowana głównie jako pies zaprzęgowy, obecnie niewiele osób wykorzystuje jej wytrzymałość do ciągnięcia sań. Ze względu na swoją łagodną i potulną naturę, jest hodowana przede wszystkim jako dobry towarzysz rodziny.

Ale nie możesz tego zrobić pies, który dorasta do sześćdziesięciu centymetrów, należy pozostawić bez regularnych ćwiczeń, które tak dobrze mu służą. Rasa ta może mieć nietypowe ubarwienie, z jaśniejszymi maskami o różnorodnych kształtach. Co więcej, kolor zwierzęcia może być bardzo zróżnicowany. Jego gęsta sierść wymaga codziennej pielęgnacji i szczotkowania.

Nieniecki pies pasterski reniferów

Nieniecki pies pasterski reniferów został wyhodowany specjalnie do zaganiania stad. Ten lud północy zajmuje się wyłącznie zaganianiem reniferów, więc potrzebował niezawodnego pomocnika w tym trudnym zadaniu.

Podczas opracowywania rasy zadbano o to, aby pies nie miał instynktu myśliwskiego. Było to konieczne, aby zapobiec atakowi zwierzęcia na chronione stadoUważnie monitorowano również wielkość husky'ego; duże zwierzę mogłoby spłoszyć młode jelenie, powodując ich rozproszenie w różnych kierunkach. Kompaktowa budowa ciała husky'ego, z maksymalną wysokością w kłębie wynoszącą czterdzieści pięć centymetrów, nie onieśmielała nawet młodych jelonków.

Wyhodowano dwie formy tych psów:

• Krótkonogi.
• Normalna.

Łajka krótkonożna została wyhodowana specjalnie do tropienia młodych jelonków i zapobiegania ich oddalaniu się od głównego stada. Obecnie jest uważana za jedną z najlepszych ras do akcji poszukiwawczo-ratowniczych.

Nieniecki pasterz reniferów to zwierzę bardzo towarzyskie, które źle znosi izolację. Pies ten jest przyjacielski nie tylko w stosunku do ludzi, ale i do wszelkich zwierząt domowych.Jest zawsze czujna i uwielbia ruch, dlatego należy jej zapewnić regularne, długie spacery.

Łajki są generalnie podobne w opisach: prawie wszystkie rasy dobrze dogadują się z rodzinami, lubią socjalizację i aktywne zabawy. Należy jednak pamiętać, że psy te zostały wyhodowane w zimnym klimacie, dlatego ich sierść jest gęsta i bujna, wymagająca regularnej pielęgnacji. Dlatego przed adopcją tej rasy należy ustalić, czy można zapewnić jej odpowiednią opiekę, w tym ćwiczenia, długie spacery i regularną pielęgnację.