Rasa psa Beagle: opis, osobowość i zdjęcia

Rasa Beagle pierwotnie była postrzegana jako pies myśliwski, ale patrząc na to wesołe, niezwykle lojalne stworzenie, można odnieść wrażenie, że zostało ono stworzone specjalnie jako przyjaciel i towarzysz człowieka.

Beagle zawsze chętnie przebywają ze swoimi właścicielami, niezależnie od tego, czy korzystają z aktywności na świeżym powietrzu, czy po prostu oglądają telewizję. To pierwsze jest oczywiście lepsze, ponieważ bardzo aktywne psy, którzy lubią zabawy na spacerach.

Jeśli zdecydujesz się na przyjęcie beagla do domu, przygotuj się nie tylko na regularne i długie spacery, ale także na cierpliwość, ponieważ ta rasa jest bardzo trudna w tresurze. Są też dość gadatliwe, często głośno i piskliwie szczekają.

W tłumaczeniu z języka francuskiego „beagle” oznacza „gardło w puszce”. Dzieje się tak, ponieważ oprócz wesołego, pełnego życia charakteru, natura obdarzyła psa donośnym głosem, który informuje właściciela o zdobyczy.

Szczekanie Beagle'a można warunkowo podzielić na trzy kategorie:

• zwykły;
• z elementami warczenia;
• zmieniając się w wycie.

Ten ostatni jest zwykle odnotowywany w przypadku braku uwagi ze strony właścicieli.

Nawiasem mówiąc, to właśnie szczekanie beagle'ów jest najczęściej przyczyną konfliktów między właścicielem zwierzęcia a sąsiadami w bloku.

Opis rasy Beagle, zdjęcie

Beagle mają duże uszy, przypominające proporczyki, oraz gęstą, szorstką, średniej długości sierść.

Głowa nie jest ciężka, nie ma fałdów skórnych ani zmarszczek i jest proporcjonalna do reszty ciała psa.

Guz potyliczny jest niewielkich rozmiarów, korona jest lekko wypukła.

Wargi są lekko obwisłe, szczęki silne.

Nos jest prosty. Przejście od pyska do czoła jest wyraźnie widoczne.

Kończyny są umięśnione, z silnymi udami.

Łapy są lekko wydłużone lub okrągłe. Dłonie zwarte. Palce zwarte i mocne.

Ogon jest wysoko osadzony, średniej długości i gruby. Ma gęstą sierść z kępką włosów na końcu.

Kolor zwierzęcia może być różny., ale najczęściej spotykane są następujące kolory:

• Trójkolorowy: połączenie jaskrawej czerwieni, czerni i bieli. Końcówka ogona i pysk są białe.
• Dwukolorowy: połączenie koloru płowego i żółto-rudego, a także jaskrawego koloru płowego i białego.

Dobroduszny wygląd i piękne ciemnobrązowe (lub piwne) oczy nie pozostawią nikogo obojętnym.

Historia rasy

Badania przeprowadzone przez naukowców sugerują, że pierwsze psy gończe przypominające współczesne beagle pojawiły się w starożytnej Grecji. Przodkowie beagle'a zostali następnie sprowadzeni na Wyspy Brytyjskie przez Rzymian. W Anglii psy używane do polowań na króliki zaczęto krzyżować z lokalnymi psami gończymi.

Na rysunkach z tego okresu angielskie beagle przedstawiano jako bardzo małe psy o spiczastych pyskach i krótkich nogachW XVIII wieku polowanie na lisy stało się bardzo popularne, ale małe psy gończe o krótkich nogach nie nadawały się do tego zadania. Jednak dzięki rolnikom z Walii, Irlandii i Anglii rasa ta przetrwała, a beagle nadal były wykorzystywane do polowań na zające i króliki.

Osobowość angielskiego Beagle'a

Beagle to jedna z najpopularniejszych ras psów na świecie. Wynika to z cech psychologicznych zwierzęcia: beagle są całkowicie nieagresywne, energiczne i czułe. Ponadto psy te nieskończenie oddany właścicielowi i dobrze dogadują się ze wszystkimi domownikami, także z małymi dziećmi.

To pies towarzyski, ciekawski i zdeterminowany, ale jednocześnie niezwykle uparty, co należy wziąć pod uwagę podczas szkolenia. Dzięki swojej naturalnej towarzyskości, przedstawiciele rasy dobrze dogadują się z innymi psami i traktują je jak nowych przyjaciół. Aby jednak pies łatwo nawiązał kontakt z innymi psami, konieczne jest wcześniejsze przeprowadzenie odpowiedniego szkolenia. proces adaptacji i socjalizacji.

Beagle uwielbiają polować na małe zwierzęta. Dlatego nie dogadują się dobrze z papugami, chomikami, szczurami, kotami i innymi zwierzętami domowymi.

Ponieważ beagle są z natury myśliwymi i nieustannie próbują wyczuć trop podczas spacerów, niezależnie od tego, czyj to trop, właściciele powinni być niezwykle uważni i prowadzić swojego pupila na smyczy lub stale go obserwować. W przeciwnym razie instynkt łowiecki przytłoczy wszystkie inne cechy, a pies, zapominając o właścicielu, będzie polował.

Zalety i wady rasy

Jak każda inna rasa psów, beagle mają swoje zalety i wady.

Zalety Beagle'a :

• To oddany i niezwykle inteligentny towarzysz;
• nie wymaga częstego mycia, gdyż z natury jest bardzo czysty;
• Jeśli jest dobrze wyszkolony, dobrze dogaduje się ze wszystkimi członkami rodziny i zwierzętami.

Wady rasy:

• W rzadkich przypadkach zwierzę może przejawiać agresję w stosunku do osobników swojego gatunku lub obcych.
• Pies jest prawdziwym żarłokiem. Właściciele twierdzą, że potrafią „napchać sobie żołądek”, aż pęknie. Jeśli zauważysz oznaki otyłości u swojego pupila, natychmiast skonsultuj się ze specjalistą, aby opracować zbilansowaną dietę.
• Wymagają ciągłej uwagi i regularnego, długoterminowego treningu;
• Nie znoszą samotności i zaczynają głośno szczekać i wyć.

Konserwacja i pielęgnacja

Podobnie jak wszystkie psy gończe, beagle są podatne na linienie przez cały rok, które nasila się wiosną. Dlatego ich sierść wymaga szczególnej pielęgnacji: dokładnego szczotkowania i czesania raz w tygodniu. wytrzyj wilgotnym ręcznikiem frottew przeciwnym razie sierść Twojego pupila będzie wszędzie.

Ponieważ rasa ta jest dość czysta, częste kąpiele nie są konieczne. Jednak po spacerze w trudnych warunkach pogodowych ich sierść może się zabrudzić, dlatego kąpiele należy przeprowadzać w razie potrzeby.

Kanał słuchowy i małżowiny uszne również wymagają regularnego czyszczenia. Należy to robić specjalnym preparatem przepisanym przez lekarza.

Główne obowiązki właściciela w zakresie opieki nad zwierzęciem to: stała aktywność fizyczna Najlepiej szkolić psa, aż będzie całkowicie wyczerpany, w przeciwnym razie beagle wykorzysta resztę energii według własnego uznania i nie zawsze w nieszkodliwych celach.

A jeśli pewnego dnia nagle odkryjesz w swoim domu „radosny bałagan” składający się z podartej poduszki, przewróconych krzeseł i rozbitego wazonu, nie karć od razu swojego zwierzaka, ale pomyśl o zwiększeniu czasu spędzanego na spacerach i zabawianiu go w ciekawe gry.

W tym przypadku może to być bardzo pomocne ćwiczenia z kijemSzczenię powinno się uczyć aportowania od najmłodszych lat. Jednak ciągłe rzucanie patyczkami może być bardzo męczące dla właściciela, dlatego warto zainwestować w specjalny procę (lub procę) i piłki tenisowe. Urządzenia te pozwalają na dalekie rzucanie piłki i zapewniają psu odpowiednią ilość ruchu.

Żywienie Beagle'a

Dieta beagle'a powinna być pełnowartościowa, pożywna i zbilansowana pod względem węglowodanów, tłuszczów, białek i mikroelementów. Ważne jest również, aby wybrać rodzaj karmy: gotową do spożycia suchą mieszankę czy karmę naturalną.

Od pierwszego roku życia beagle'e można karmić zarówno karmą naturalną, jak i suchą. Wielu właścicieli zastanawia się: jaką karmę suchą może jeść beagle? Karma musi być… klasa premium lub super-premium Unikaj kupowania karmy w niskiej cenie, ponieważ nie zawiera ona składników odżywczych, których potrzebuje Twój pupil. Dokładnie przestrzegaj instrukcji na opakowaniu: stosuj się do zaleceń dotyczących dawkowania i nie podawaj szczeniakowi karmy dla psów dorosłych i odwrotnie.

Jeśli możliwe jest stosowanie karmy suchej naprzemiennie z karmą naturalną, zaleca się trzymanie się tej diety. Zawartość kalorii i wielkość porcji zależą od poziomu aktywności psa, warunków życia i wieku.

Karmienie Beagle'a Naturalną Karmą

Dieta powinna opierać się na następujących produktach:

• ryby morskie;
• mięso drobiowe;
• pokarmy roślinne - jagody, owoce, świeże zioła, warzywa;
• podroby;
• chude mięso;
• zboża;
• fermentowane produkty mleczne;
• suplementy witaminowe i mineralne.

Nabiał i produkty roślinne nie powinny stanowić więcej niż 30% całkowitej diety, a mięso 70%. Podroby należy podawać nie częściej niż trzy razy w tygodniu i muszą być dokładnie ugotowane. Kości można podawać okazjonalnie, aby pomóc w czyszczeniu zębów. Ogony cieląt, a także duże stawy i chrząstki są bardzo korzystne dla beagle'ów.

W żadnym wypadku nie podawaj swojemu pupilowi ​​kości rurkowych.

Wołowinę i cielęcinę należy przed podaniem lekko podgotować lub zagotować. Podawać w małych porcjach. Jagnięcinę należy gotować.

Głównym źródłem węglowodanów w diecie psa są zboża – pszenica, ryż, gryka i owies. Proso, pęczak, kukurydza i jęczmień nie powinny być wprowadzane do diety beagle'a, ponieważ są słabo trawione. Surowe lub gotowane warzywa można dodawać do owsianki gotowanej w wodzie, bulionie warzywnym, rybnym lub mięsnym. Jedno jajko (gotowane lub surowe) można podawać dwa razy w tygodniu.

Zaleca się włączenie do porannej diety pokarmów roślinnych (jabłek, szpinaku, buraków, cukinii, świeżych ziół, marchewki) oraz produktów mlecznych (serwatki, jogurtu, śmietany, twarogu). Raz w tygodniu beagle powinny otrzymywać gotowaną rybę bez ości.

W diecie psa kategorycznie zabrania się:

• przesolone, pikantne, wędzone potrawy;
• jakiekolwiek słodycze, cukierki, czekolada;
• wypieki i świeży chleb.

Jako nagrodę możesz poczęstować swojego pupila kawałkiem twardego sera, suchymi ciasteczkami lub niesłodzonymi krakersami.

Ile powinien jeść beagle?

Harmonogram karmienia i ilość spożywanego pokarmu zależą od wieku psa. Szczenięta w wieku od 2,5 do 4 miesięcy powinny być karmione 4 do 5 razy dziennie; od 6. miesiąca życia można je karmić trzy razy dziennie, a od 10. miesiąca życia – dwa razy dziennie.

Aby zapobiec wyginaniu grzbietu psa i wykształcić prawidłowe ułożenie łap i postawę, szczenię powinno być karmione na stojaku od najmłodszych lat. Idealnym rozwiązaniem jest regulowany stojak, którego wysokość można regulować w miarę wzrostu szczeniaka. Miski powinny znajdować się na wysokości ramion.

Zaleca się karmienie psa 30 minut przed lub bezpośrednio po spacerze. Beagle uwielbiają dobry, treściwy posiłek, więc często cierpią na otyłośćNie daj się nabrać na sztuczki swojego pupila, jeśli po obfitym posiłku zacznie gonić za miską, udając głód. Nie zaleca się również dawania psu smakołyków ze stołu między posiłkami.

Jeśli zdrowy pies odmawia jedzenia w nadziei na „coś smacznego”, nie pozwól mu się do ciebie przykleić. Zamiast tego włóż miskę do lodówki i podaj ją ponownie przy następnym karmieniu. Twój pies powinien skończyć posiłek w ciągu 15 minut.

Szkolenie i edukacja Beagle

Beagle są z natury bardzo inteligentne i bystre. Są też świetnymi manipulatorami i pewnego dnia właściciel może zauważyć, że to nie on szkoli zwierzę, a wręcz przeciwnie – pies ma pełną kontrolę nad sytuacją. Aby temu zapobiec, ważne jest, aby dokładnie zrozumieć jedną prostą zasadę: proces edukacyjny nie powinien być przerywany Pod żadnym pozorem, bez wyjątku. Bądź wymagający, wytrwały i nie ulegaj prowokacjom – a dopiero wtedy pies uzna twoją władzę.

Sesje treningowe powinny być intensywne, ale krótkie (nie dłuższe niż 15 minut). Staraj się zorganizować trening tak, aby Twój pupil był nim zainteresowany i sprawiał mu przyjemność. Monotonne i nudne zadania nie angażują beagle'ów; wolą nietypowe, kreatywne ćwiczenia.

Tak więc, pomimo faktu, że angielski Beagle jest w swej istocie, jest psem myśliwskimZ łatwością może stać się „mieszkańcem miasta” i zadowolić się skromnym miejscem w mieszkaniu. Opieka i odpowiednie szkolenie mogą uczynić z psa gończego uważnego i serdecznego przyjaciela, doskonałego towarzysza.