Kawka – ptak „miejski”: opis i zdjęcie

Mieszkańcy miast są przyzwyczajeni do widoku kawek żerujących obok gołębi. Nie wszyscy jednak zdają sobie sprawę z interesujących cech ich zachowania i charakteru. Ptaki te zasługują jednak na uwagę, choćby dlatego, że od setek lat żyją obok człowieka. Co więcej, nie są pozbawione inteligencji i można je oswoić.

Kawka jest bliskim krewnym kruka i gawrona. Ptaki te należą do wspólnej rodziny krukowatych (Corvidae), rzędu wróblowatych. Kawka różni się od swoich krewnych mniejszymi rozmiarami.

Wygląd

Jak wygląda kawka? Jest wielkości gołębia, a jej długość ciała od czubka dzioba do końca ogona wynosi 34-39 cm. Waga ptaka jest zmienna. w granicach 175-280 gramówU samców jest on nieco większy niż u samic. Nie ma innych różnic w wyglądzie między płciami.

Kawka ma krępe, krępe ciało. Jej dziób jest stosunkowo mały, ale mocny. Jej upierzenie jest skromne i pozbawione różnorodności kolorów:

• upierzenie jest prawie całkowicie czarne;
• dolna część ciała ma barwę czarno-szarą (łupkową);
• tył szyi, boki głowy i tył głowy są popielato-szare:
• czapka na głowie i „twarz” są czarne;
• dziób i nogi są ciemne

W słońcu grzbiet ma srebrzysty połysk, a skrzydła i ogon mają niebieskawo-metaliczny odcień.

W tym niepozornym wyglądzie wyróżniają się oczy ptaka – jego uważne spojrzenie skierowane jest prosto w oczy człowieka. To rzadkość w świecie zwierząt – większość fauny unika bezpośredniego kontaktu wzrokowego. Czasami wydaje się, że ptak chętnie pozuje do zdjęcia.

Tęczówka oka Kawki zazwyczaj mają białe oczy, ale niektóre mają niebieskie, a nawet zielone. Zdjęcia tych ptaków dają wyraźniejszy obraz ich wyglądu.

Młode ptaki mają dymno-szare upierzenie, matowe i pozbawione blasku. Jesienią jednak następuje pierwsze pierzenie, a młode zaczynają przypominać swoich rodziców.

Rozpościerający się

Kawka to szeroko rozpowszechniony ptak. Jej zasięg obejmuje całą Europę i zachodnią Azję, z wyjątkiem regionów północnych. Ptak ten można spotkać również w Afryce Północnej.

Na północy i wschodzie pasma ptaki wędrują zimą przenoszą się do południowych regionówWiększość starszych osobników nie odlatuje na południe na zimę, lecz pozostaje w miejscach gniazdowania, szczególnie jeśli jest tam wystarczająco dużo pożywienia.

Warto zauważyć, że kawka zwyczajna, a nie jej bliski krewny, kawka daurska, występuje we wschodniej Azji. Te dwa gatunki mają podobny wygląd i głos.

Ich populacja jest stabilna i wynosi 15-18 milionów osobników. Dlatego ptaki te nie są obecnie zagrożone wyginięciem.

Miejsca gniazdowania

Kawki to ptaki stadne. Osiedlają się w jednym miejscu w kilku rodzinach jednocześnie, tworzenie koloniiPod tym względem przypominają gawrony, ale w przeciwieństwie do nich wybierają miejsca lęgowe zapewniające schronienie. Mogą to być:

• dziuple starych drzew;
• nisze i szczeliny w skałach;
• strychy budynków, kominy, otwory wentylacyjne pod dachami domów;
• billboardy, szyldy sklepowe, wieże ciśnień;
• nory, stare gniazda innych ptaków.

Na wolności kawki żyją na skalistych wybrzeżach, stromych brzegach i w rzadkich lasach ze starymi drzewami.

Kawki są przywiązane do ludzi i dlatego często gniazdują na obszarach zaludnionych. Preferują jednak miasta ze starszą zabudową. W tym samym mieście będzie więcej ptaków w obszarach z budynkami z czasów „Chruszczowa” lub dwupiętrowe domy drewnianeW nowoczesnych obszarach, gdzie dominuje zabudowa płytowa i blokowa, nie ma odpowiednich miejsc lęgowych, dlatego kawek jest tu niewiele.

Kawki żyją również w miejskich parkach i gajach, szukając schronienia w dziuplach starych drzew. Często budują gniazda między gniazdami gawronów – w ten sposób chronią swoje młode przed drapieżnikami.

Zachowanie w środowisku naturalnym

Kawki żyją w stadach, nie pojedynczo, lecz w parach. Ptaki żyją poza stadami tylko w okresie lęgowym. Młode ptaki, które jeszcze nie znalazły partnera, są samotnikami.

Lot kawek jest lekki, zdecydowany i zwrotny. Są aktywne i zwinne, a jednocześnie dość ostrożne. Ich głos jest charakterystyczny: wydają dźwięczne, „klekoczące” dźwięki, dość melodyjne.

Ptaki nie boją się zimna Dzięki gęstemu upierzeniu, siadają na półkach skalnych lub drzewach, przykucnięci w taki sposób, że ich łapy zatapiają się w puchu na brzuchach, dzięki czemu utrzymują ciepło.

Kawki mają doskonałą pamięć: do końca życia pamiętają osobę, która w ich dzieciństwie zniszczyła gniazdo, a jeśli ta osoba się zbliży, głośnym krzykiem ostrzegą stado o zbliżającym się niebezpieczeństwie.

Odżywianie

Kawki są wszystkożerne, żywią się wszystkim, co popadnie. Szukają larw owadów w korze drzew i chętnie zjadają dżdżownice, motyle, chrząszcze i inne owady. Lubią też ludzkie odchody – ptaki te często można spotkać na miejskich wysypiskach śmieci.

Kawki są agresywne, atakują małe gryzonie i ptaki, a także zjadają ptasie jaja. Jeśli żyją blisko morza, żywią się rakami, rybami i różnymi mięczakami wyrzucanymi na brzeg podczas odpływu. Lubią również pokarm roślinny, taki jak jagody i nasiona.

Te ptaki powodują znaczne szkody na polach i ogrodachNie stronią od podjadania kiełków grochu i fasoli. W sadach nie przegap okazji, by delektować się ulubionymi śliwkami i wiśniami. A na polach melonów dziobią melony i arbuzy, sięgając po ich soczysty miąższ.

Jednak pomimo szkód, jakie wyrządzają, ptaki służą również ludziom, eliminując szkodliwe owady i gryzonie. Jest więc całkiem możliwe, że korzyści płynące z obecności kawek przewyższają szkody.

Reprodukcja

Ptaki znajdują partnera już w młodym wieku; pary tworzą się raz i trwają całe życie. Relacja między partnerami jest bardzo czuła: ptaki okazują sobie nawzajem troskę, czyszcząc pióra. Nierzadko można zobaczyć samca karmiącego swoją partnerkę.

Okres godowy rozpoczyna się w marcu. W kwietniu ptaki zacząć budować gniazdaGniazda kawek są szorstkie i płaskie, zbudowane z gałązek, liści, papieru i szmat. Do ich wzmocnienia wykorzystują grudki ziemi i odchody zwierząt. Dno gniazda wyściełane jest miękkimi materiałami, takimi jak źdźbła trawy, wełna, puch i pióra.

Kawki starannie podchodzą do budowy gniazd, ponieważ mogą z nich korzystać przez wiele lat. Zarówno samce, jak i samice przyczyniają się do budowy nowych gniazd i naprawy starych.

Pod koniec kwietnia i na początku maja kawka składa 4-7 jasnoniebieskich lub zielonkawo-niebieskich jaj z brązowymi plamkami. Okres inkubacji trwa 17-20 dni. Wyklute pisklęta są nagie i ślepe. Oboje rodzice karmią młode. Po miesiącu młode ptaki potrafią już latać, ale para karmi je przez około dwa tygodnie.

Dopiero gdy upierzenie młodych kawek osiągnie pełną dojrzałość, rozpoczynają one samodzielne życie. Ptaki tworzą stada, niekiedy ogromne (kilkaset osobników). Kawki często mieszają się z gawronami.

Kawka i człowiek

Od czasów starożytnych kawki żyły obok ludzi. Ptaka łatwo oswoić, jeśli wychowa się go jako pisklę. Kawka jest towarzyska i bardzo przywiązuje się do osobyJednak dorosły osobnik nie będzie potrafił przystosować się do życia w niewoli, ponieważ wie, co to znaczy swobodnie latać po bezkresnych przestrzeniach.

Jeśli weźmiesz pod opiekę niewidome pisklę, przyzwyczai się ono do ludzi na tyle, że nie będzie uważać innych gawronów za krewnych i będzie zawsze starało się komunikować ze swoim opiekunem.

Opieka nad pisklęciem kawki wymaga pewnego wysiłku. Wymaga częstego karmienia, co dwie godziny, począwszy od wczesnego ranka do późnego wieczora. Pisklęta nie są w stanie połykać pokarmu, więc rodzice wpychają go im do gardła językiem. Ludzie natomiast muszą do tego używać palców.

Ptak potrzebuje dużo miejsca — aby utrzymać aktywność, a co za tym idzie, sprawność fizyczną. Dlatego kawkę najlepiej trzymać nie w mieszkaniu, a na daczy lub w domku letniskowym. Warto tutaj przygotować dla niej zagrodę wielkości małej szafy.

Jeśli regularnie szkolisz ptaka, powtarzając te same słowa głośno i wyraźnie, może nauczyć się mówić. I zrobi to równie dobrze jak papuga.

Na wolności długość życia kawek wynosi 8-10 lat, a w niewoli 15-17.