Gawron: Jak wygląda i gdzie zimuje, opis i zdjęcie

Gawron należy do rodziny krukowatych. Jego wygląd i wielkość przypominają kruka, co prowadzi do mylenia tych dwóch ptaków. Gawron ma jednak pewne charakterystyczne cechy: po pierwsze, jest znacznie szczuplejszy, a po drugie, dorosły ptak ma pierścień z nagiej, pozbawionej piór skóry wokół dzioba. Młode osobniki nie mają tego pierścienia.

Ptaki te pochodzą z Europy i Azji. W regionach północnych zamieszkują Irlandię, Wielką Brytanię i wschodnią Skandynawię. Gatunek ten jest również powszechny w zachodnich Chinach, Japonii, na Dalekim Wschodzie, w Azji Mniejszej i Środkowej oraz w europejskiej części Rosji.

Gawrony zostały sprowadzone do Nowej Zelandii już w XIX wieku. Jednak z powodu niedoborów pożywienia, obecnie jest ich tam bardzo mało. W regionach południowych przedstawiciele tych ptaków prowadzić siedzący tryb życiaPtaki północne uważane są za ptaki wędrowne, gdyż zimą migrują na południe.

Opis i wygląd

Dane podstawowe:

• waga 400-700 g;
• długość ogona 19 cm;
• długość ciała 49 cm;
• rozpiętość skrzydeł 97 cm.

Gawron ma czarne upierzenie z metalicznym połyskiem. Samce mają identyczne ubarwienie jak samice.

Rozmnażanie i długość życia

Ptaki pojawiają się w swoich lęgowiskach wiosną (kwietniem). Samiec i samica budują gniazda razem w koronach drzew. tworzą się całe kolonie ptaków, których gniazda znajdują się w pobliżu. Materiałem budowlanym jest wszystko, co znajduje się na ziemi (liście, gałązki, różne szczątki, gałęzie itp.).

Gawrony są konserwatywne w swoich zwyczajach lęgowych i budują gniazda w tym samym miejscu przez wiele lat. To samo dotyczy godów: ptaki te łączą się w pary na całe życie.

Gawrony najczęściej budują gniazda z gałęzi, przestrzegając wszystkich zasad konstrukcyjnych: dolna warstwa składa się z grubych, mocno połączonych gałęzi, a górna z cieńszych gałązek. Tacka lęgowa wyłożona jest kępkami wełny, szmat, łyka i miękkiej trawy.

Gniazdo gawrona, w przeciwieństwie do gniazda kruka, jest znacznie głębsze i bardziej przestronne. Kolonia gawrona może mieć różną wielkość – od kilku miejsc lęgowych do kilkudziesięciu, a nawet setek gniazd w każdej kolonii.

Najczęściej ptaki założyli kolonię na starych brzozachwierzby w pobliżu lub na terenach zaludnionych, gaje brzozowe, parki i ogrody lipowe, a czasem na skrajach lasów w pobliżu pól. Gniazda budowane są na wysokości 16-20 metrów w pobliżu głównego pnia lub w rozwidleniach grubych gałęzi.

Lęg składa się zazwyczaj z trzech do sześciu zielonoszarych jaj z brązowymi plamkami. Okres inkubacji trwa 16-20 dni. Podczas gdy samica przebywa w gnieździe, samiec zapewnia jej pożywienie. Pisklęta rodzą się nagie, całkowicie bezbronne i potrzebują ochrony, pożywienia i ciepła. Przez pierwsze kilka dni samica opiekuje się pisklętami, zapewniając im ciepło. Samiec bierze na siebie pełną odpowiedzialność za wyżywienie rodziny. Gdy tylko pisklęta się rozwiną, matka również opuszcza gniazdo i wraz z partnerem poszukuje pożywienia. Młode opuszczają gniazdo około miesiąca po narodzinach, około połowy czerwca.

Zachowanie społeczne gawronów

Gawrony wykazują dość interesujące zachowanie na wolności. Tworząc duże kolonie, często organizują zgromadzenia i naprawdę lubią rozmawiaćInną ich rozrywką jest berka, w której ptaki gonią się, aby ukraść jakiś przedmiot. Uwielbiają też huśtać się na gałęziach drzew i podawać sobie różne przedmioty. Wiosną samce urządzają pokaz, wykonując akrobacje, aby zaimponować samicy.

Często można zobaczyć pary siedzące obok siebie, gruchające cicho z napuszonymi ogonami. To zachowanie jest charakterystyczne dla wszystkich ptaków tego gatunku, niezależnie od płci.

Odżywianie

Ponieważ gawrony są wszystkożerne, nie mają szczególnych wymagań żywieniowych. Wczesną wiosną, po przybyciu do stałego miejsca zamieszkania, ptaki żywią się resztkami zboża, nasionami zeszłorocznych roślin i różnymi innymi rzeczami, które znajdują w rozmarzniętych miejscach. chrząszcze i owadyGdy rozpoczyna się sezon siewu, gawrony gromadzą się na polach w poszukiwaniu dżdżownic. Ryk maszyn rolniczych wcale ich nie płoszy, a zdobycz zbierają, idąc tuż za traktorem lub pługiem.

W sezonie lotów chrząszczy majowych, gawrony zbierają te szkodniki z liści osik i brzóz. Latem większość ich pożywienia stanowią nasiona słonecznika, groch i kukurydza, a jedynie niewielki odsetek stanowią płazy, robaki, mięczaki i owady.

Gawrony są niezwykle pożyteczne, ponieważ zjadają małe gryzonie, a także niszczą owady, takie jak chrząszcze, drutowce, ryjkowce buraczane, pluskwy żółwiowe, chrabąszcze i ich larwy itp. Oprócz tego, że są pożyteczne, Gawrony również mogą wyrządzić krzywdęNa przykład wydziobują z ziemi wysiane nasiona roślin uprawnych i niszczą melony i arbuzy w okresie ich dojrzewania. Co gorsza, ptaki te niszczą dżdżownice, łamią gałęzie drzew i zanieczyszczają liście w ogrodach i parkach swoimi odchodami.

Inteligencja

Uważa się, że ten gatunek ptaków dorównuje małpom pod względem zdolności umysłowych, i słusznie. jest uważany za bardzo inteligentnegoGawrony szeroko wykorzystują dostępne środki, aby osiągnąć swoje cele. Na przykład, jeśli ptak nie może dosięgnąć dziobem pożywienia, może zgiąć drut i użyć go do zgarnięcia kąska. W tym samym celu wykorzystuje się również patyki. Podobne eksperymenty przeprowadzono w warunkach laboratoryjnych i praktycznie we wszystkich symulowanych sytuacjach ptaki wykazały się inteligencją i zaradnością.

Ciekawostki

• Gawrony, które gniazdują wiosną w Europie Wschodniej, zimują w Europie Środkowej;
• Jeśli gawrony nie dotarły do ​​stałego miejsca lęgowego, uważa się to za zły znak;
• pod koniec okresu godowego gawrony łączą się w duże stada, niekiedy razem z kawkami i wronami;
• W koloniach gawronów panuje pewna hierarchia, tzn. ptaki osiedlają się w określonej kolejności: młode ptaki budują gniazda na obrzeżach, a stare i doświadczone – w centrum;
• W XV wieku król Szkocji nakazał wszystkim rolnikom rozciągnąć sieci nad swoimi polami i zabić wszystkie ptaki, które się w nie wplątały.

Oczywiście, gawrony przynoszą ludziom wiele korzyści, ale nadal konieczne jest regulowanie ich liczebności, w przeciwnym razie nasze uprawy zostaną nie tylko pozbawione szkodników, ale także bez plonów.