Życie małych kolibrów i zdjęcia

Rząd kolibrów (Trochiliformes) obejmuje jedną rodzinę kolibrów (Trochilidae), reprezentowaną przez małe, kolorowe ptaki. Rząd ten jest podgatunkiem rzędu jerzyków. Istnieje około 340 gatunków tych ptaków, które trzy wieki temu Europejczycy uważali za owady. Za ich kraj pochodzenia uważa się Amerykę, od południowej Alaski po Ziemię Ognistą.

Wymiary Kolibry są najmniejszymi ptakami na świecie.Z wyglądu przypominają oszałamiające, lśniące motyle lub niewiarygodnie piękne, fantastyczne kwiaty. Ich kolory przypominają drogocenne klejnoty, mieniące się wszystkimi barwami tęczy. Z radością osiedlają się na rozległych łąkach i polach, zamieszkując ogrody i budując tam swoje miniaturowe gniazda. Niektóre gatunki kolibrów są osiadłe, ale część z nich migruje na zimę na południe, do Meksyku.

Są takie piękne miejsca na kontynencie europejskim ptaki nie są powszechneMieszkańcy tych krajów mogą podziwiać ich kolorowe kształty jedynie na fotografiach. Zimorodki, których szmaragdowe ubarwienie i niewielkie rozmiary przypominają kolibry, żyją w Udmurcji. Często są mylone, ale te egzotyczne ptaki nie występują tam.

Ogólna charakterystyka rodziny

Do rzędu tego należą kolibry różnej wielkości:

• najmniejszych przedstawicieli nazywa się pszczołą ozdobną (Mellisuga minima) i mają długość od końca ogona do końca dzioba 5–6 centymetrów, a ważą zaledwie półtora grama;
• Większe ptaki nazywane są kolibrami olbrzymimi (Patagona gigas), osiągają nieco ponad 21 centymetrów długości i ważą około 20 gramów.

Ptaki występują w większości krajów Basenu Zachodniego Pochodząca z Ameryki Południowej rodzina ptaszników dobrze sobie radzi nawet na wysokościach 4000–5000 metrów n.p.m. Ptaki te nieustannie migrują z miejsca na miejsce w poszukiwaniu kwiatów i roślin, z których wydobywają słodki nektar praktycznie w locie, używając swoich długich dziobów. Ptaki te dobrze czują się w upale, ale cierpią i czują się niekomfortowo w chłodne dni. Ich normalna temperatura ciała wynosi 43°C, ale w chłodne noce lub przy niedoborze pożywienia spada do 20°C, w wyniku czego zapadają w stan wyciszenia, przypominający hibernację.

Natura nie wyposażyła małych ptaków w melodyjne głosy; ​​przedstawiciele wielu gatunków potrafią wydawać dźwięki w postaci ćwierkania, ale niektóre gatunki, np. muchołówki, doskonale bawią właścicieli ogrodów swoim słodkim śpiewem.

Wskaźniki wyglądu

Wygląd, jak widać na zdjęciu, różni się od innych znanych ras ptaków:

• Dziób ptaków z rodziny ptaszkowatych jest cienki i długi, u różnych gatunków może być prosty, wygięty w łuk, skierowany ku górze lub ku dołowi, górna połowa zwisa i owija się brzegami nad dolną, u nasady dzioba nie ma w ogóle piór ani szczecin;
• język jest rozwidlony na wystarczającą głębokość, jego długość pozwala mu wystawać daleko do przodu z jamy ustnej;
• silnie rozwinięte, ostre skrzydła o słabo rozwiniętym przedramieniu, osadzone na krótkim ramieniu, posiadają 9-10 piór lotnych i ok. 6 małych i krótkich, ukrytych pod pokrywami pierwszorzędowymi;
• klatka piersiowa wyposażona jest w duży grzebień na kości centralnej;
• słabe i bardzo małe nogi, na końcach których znajdują się długie pazury, są zupełnie nieprzydatne do chodzenia;
• pióra na czubku głowy często tworzą kępki, kępki i inne wzory, przy czym największą różnorodność można zaobserwować u samców;
• Wszystkie gatunki kolibrów mają ogony o najróżniejszych kształtach, utworzone z dziesiątek piór; jedynie gatunek kolibrów (Loddigesia mirabilis) ma tylko cztery pióra z tyłu, służące do kontroli lotu;
• Długość życia człowieka nie przekracza 9 lat.

Kolor upierzenia ptaków, jeśli spojrzysz na zdjęcie, charakteryzują się bardzo jasnymi odcieniami, metaliczny połysk, i zależy od gatunku kolibra i jego płci. Ubarwienie zależy od wieku rozwojowego osobnika, co znajduje również odzwierciedlenie w kształcie ogona. Samce mają jaśniejsze kolory, z fantazyjnymi piórami wyrastającymi z ich ciał w bajkowych kształtach i mnóstwem czubów na głowach. Samice mają kolorowe, ale ciemniejsze kolory i mniej zróżnicowany zakres kształtów.

Niektóre gatunki kolibrów zmieniają kolor w zależności od kierunku padania promienia światła. Na zdjęciu widoczny jest tylko jeden kolor, ale w naturze, przy zmianie oświetlenia, zielony ptak może mienić się fioletowymi tonami lub mieć niebieski połysk.

Styl życia kolibrów pierzastych

Niezwykle ptaki ruchliwe i słabo współistniejące Bardzo śmiało atakują przedstawicieli większych od siebie rozmiarów, zwłaszcza w okresie wychowywania potomstwa.

Lot

Małe, błyszczące ptaki urzekają ludzi lekkością i wdziękiem, które prezentują podczas lotu:

• Kolibry zadziwiają obserwatora swoją zręcznością, zwinnością i dużą prędkością lotu, która wynosi około 80 km/h.
• Ptaki małych gatunków, przy średniej prędkości lotu, trzepoczą skrzydłami w częstotliwości od pięćdziesięciu do osiemdziesięciu uderzeń na sekundę; w okresie zalotów samiec wykonuje do dwustu uderzeń; duże kolibry poruszają skrzydłami osiem do dziesięciu razy na sekundę;
• Aby pożywić się nektarem, ptaki zawisają w pobliżu kwiatów, szybko poruszając skrzydłami. W tym czasie skrzydła tworzą trajektorię przypominającą ósemkę. Przy tej prędkości pióra łączą się, a ich kontury stają się niewidoczne.
• Ta ósemka w powietrzu uniemożliwia ptakowi poruszanie się, koliber pozostaje w jednym miejscu i utrzymuje równowagę nad kwiatem;
• Ptak wykonuje figury powietrzne o różnym stopniu złożoności, np. startuje pionowo i ląduje w ten sam sposób, lata na boki, w górę i w dół, potrafi latać do przodu i do tyłu przez długi czas;
• Mały kolibrowy pilot może wykonywać takie manewry dzięki budowie skrzydeł, które, w przeciwieństwie do skrzydeł innych ptaków, przyczepione są tylko do stawu barkowego;
• W czasie lotu koliber cmoka językiem, duża prędkość obrotu skrzydeł przyczynia się do pojawienia się charakterystycznego dźwięku, dzięki któremu słychać brzęczenie, charakterystyczne dla pszczoły lub trzmiela;
• Kolibry prowadzą intensywny tryb życia tylko w ciągu dnia, nieustannie przemieszczając się w poszukiwaniu pożywienia;
• Te niewielkie stworzenia mają bardzo szybką przemianę materii, która jeszcze bardziej przyspiesza nocą, jednak nie są w stanie wytrzymać tak długiego okresu dnia bez jedzenia, dlatego wraz z nadejściem chłodu nocy zapadają w stan odrętwienia, a procesy metaboliczne w organizmie zwalniają, co daje kolibrom czas na oczekiwanie do rana;
• W nocy temperatura ciała ptaków spada do 20ºС, ale wraz z pierwszymi promieniami słońca te małe stworzonka ożywają i kontynuują swój pracowity żywot;
• Taki mały ptak ma silne i duże serce, które zajmuje prawie połowę przestrzeni wewnętrznej jego ciała, żołądek jest trzy razy mniejszy od serca, główny narząd kurczy się z częstotliwością 1 tys. - 2 tys. uderzeń na minutę;
• W stanie spokoju serce bije z częstotliwością do 500 uderzeń, a w czasie wzmożonego stresu liczba skurczów wyniesie 1200 uderzeń na minutę.

Jak jedzą kolibry?

Dla takich uroczych bajkowych ptaków i odżywianie musi być odpowiednie – nektar. Ornitolodzy od dawna w to wierzyli, obserwując ptaki ssące nektar z kwiatów w locie. Jednak dalsze badania ptaków wykazały, że większość ich pożywienia stanowią owady, a konkretnie ich małe gatunki. Pokarm jest ukryty wewnątrz kwiatu lub na jego płatkach, skąd kolibry wysysają go długimi dziobami. Co więcej, ptaki nie gardzą pająkami, które schwytały w sieć, czasami po prostu chwytając owady w locie.

Funkcja żywienie małych myśliwych Ich unikalną cechą jest to, że nie siadają na ziemi, lecz żerują w locie, rzadko zatrzymując się na płatku kwiatu. Te małe ptaki potrafią pożywić się około 2000 kwiatów w pobliżu ogrodu lub pola. To szybkie żerowanie jest uzasadnione żarłocznością kolibrów, która pozwala im spożyć w ciągu jednego dnia dwukrotność swojej masy ciała. Jeśli chodzi o płyny, ilość spożytego pokarmu w ciągu 16 godzin jest 120 razy większa niż ich masa ciała.

Rozmnażanie się kolibrów

W swoim istnieniu kolibry nie tworzą par, a troska o wychowanie potomstwa spada na troskliwą samicę. Bierze ona pełną odpowiedzialność za budowę gniazda i wychowanie maleńkich piskląt. Odwaga ptaka i jego zdumiewająca waleczność jako matki są godne uwagi. Jeśli niebezpieczeństwo pojawi się w zasięgu wzroku, koliber rzuca się na wroga z całą siłą małego obrońcy. Błyskawiczne podejście – a długi dziób samicy uderza wroga w oko lub nos.

Gatunki tropikalne Kolibry wydają na świat potomstwo przez cały rokRodziny zamieszkujące regiony północne zmuszone są myśleć o prokreacji tylko w miesiącach letnich. Rola samca w wychowywaniu młodych ogranicza się do kopulacji i obrony terytorium gniazda. Samica, obdarzona naturalnym talentem budowniczego, buduje gniazdo z dostępnych materiałów – kłaczków roślinnych, suchej trawy, mchu i porostów. Większość kolibrów wybiera na swoje gniazda krzewy i drzewa; niektóre przyczepiają je do liści, gałęzi i skał za pomocą śliny.

Gniazdo dla potomstwa zależy od wielkości samego ptakaNiektóre są bardzo małe, mają około dwóch centymetrów średnicy, inne zaś wielkości filiżanki. Zanim jaja zostaną złożone, gniazdo jest gotowe, a samica umieszcza w nim dwa małe, białe jaja. Każde waży 0,2 grama. Po dwóch tygodniach wykluwają się słabe i bezbronne pisklęta, a samica zaczyna zazdrośnie ich strzec i wychowywać.

Hodowla kolibrów

Wiadomo na pewno, że małe kolibry można rozmnażać w niewoli, ale aby przetrwać, potrzebują stałego dopływu płynnego pożywienia. W przeciwnym razie nawet niewielki głód wyczerpie ich siły witalne i będą leżeć nieruchomo, próbując ogrzać się skrzydłami, starannie okrywając nimi swoje ciała. Te maleńkie stworzenia, których zdjęcia przypominają bajkowe motyle, są prawdziwym przykładem odporności, siły i wewnętrznej energii, równoważącej ich naturalną kruchość.

Ptaki są pożyteczne dla ludzi, będąc zapylaczami kwiatów i roślinWiele gatunków ptaków jest tak pięknych, że ich skóry i pióra wykorzystuje się do wyrobu biżuterii, dlatego populacje niektórych gatunków stopniowo maleją. Zdjęcia ptaków i biżuterii wykonanej z ich skór można znaleźć w internecie.

Niektóre kwiaty mają strukturę, który umożliwia zapylanie tylko przez ptaki z długimi dziobami. Na przykład, rodzaj Datura może być zapylany tylko przez kolibra mieczodziobego, który ma najdłuższy dziób w rodzinie ptaków. Do takich egzotycznych kwiatów należą storczyki z Ameryki Środkowej i Południowej, podczas gdy kwiaty epiderum, comparettia, cochliod i ellianthus wymagają pomocy kolibra. Kolibry zapylają również piękne gatunki rodriguezji i zegopitalum intermedia, a także niektóre peruwiańskie i kolumbijskie odmiany masdevalia.

Jeśli spojrzysz zdjęcie tych małych ptaków z wielobarwnymi, błyszczącymi piórami, możesz poczuć się jak w bajkowym świecie, ponieważ takie piękno jest rzadkością w naturze.