Gepard to drapieżny ssak z rodziny kotowatych. Naukowcy uważają, że gepardy są blisko spokrewnione z pumami. Zwierzęta te wykazują również oznaki degeneracji genetycznej, co tłumaczy wysoką śmiertelność młodych.
Rozpościerający się
Największa liczba gepardów żyje w krajach afrykańskich, a w Azji pozostało ich bardzo niewiele. Tam, w centralnym Iranie, zachowały się jedynie odizolowane skupiska tych dzikich kotów. Obecnie na całym świecie pozostało ich zaledwie kilka. około 4,5-5 tysięcy osobników tego gatunku. Zwierzęta te żyją wyłącznie na terenach otwartych.
Cechy zewnętrzne gatunku
Gepard wyróżnia się smukłym, muskularnym ciałem. Aby osiągnąć dużą prędkość, zwierzę ma małą głowę i małe, zaokrąglone uszy. Jego klatka piersiowa i płuca mieszczą jednak dużą objętość powietrza.
Ogólnie rzecz biorąc, zwierzę wydaje się dość kruche: przy długości ciała (bez ogona) wynoszącej 115–140 centymetrów waży zaledwie 65 kilogramów. Zwierzę może osiągnąć wysokość 90 centymetrów.
Futro jest przeważnie żółtobrązowe z małymi, nieregularnymi czarnymi plamkami. Futro na brzuchu jest nieco jaśniejsze niż na grzbiecie. Pysk zwierzęcia zdobią ciemne pręgi biegnące od oczu do nosa. Pręgi te nazywane są „łzami geparda”. Stanowią one główną cechę charakterystyczną sierści. Występują jednak różnice w kolorze skóry. Na przykład, tzw. gepard królewski, który ma… paski wzdłuż plecówZnane są przypadki zwierząt całkowicie czarnych lub, przeciwnie, jasnych, bez plam. Gepardy czasami rodzą się z czerwonymi plamami, a nie czarnymi.
Ogon jest szczególnie efektowny. Osiąga długość 80 centymetrów. Końcówka ogona jest biała, a plamki na niej zlewają się w pierścienie. Ogon geparda służy jako mechanizm równoważący i ster.
Gepardy mają długie, muskularne nogi. Tylne są dłuższe od przednich. Ich pazury są tylko częściowo chowane, co zapewnia lepszą przyczepność podczas biegu. Podeszwy ich łap są twarde. Przednie nogi mają pięć palców, a tylne cztery.
Podgatunek
Wcześniej badacze zidentyfikowali siedem podgatunków tego rzadkiego zwierzęcia:
Acinonyx jubatus jubatus- Acinonyx jubatus raineyi
- Acinonyx jubatus ngorongorensis
- Acinonyx jubatus soemmeringii
- Acinonyx jubatus hecki
- Acinonyx jubatus radde
- Acinonyx jubatus venaticus.
Acinonyx jubatus jubatusJednakże ostatnie badania wykazały, że Acinonyx jubatus raineyii i Acinonyx jubatus jubatus są genetycznie identyczne.
Ponadto gepardy są tak rzadkie, że wpisano je do Czerwonej Księgi jako gatunek zagrożony.
Styl życia
Żywienie i łowiectwo
Gepardy są dzienne mięsożercyIch dieta składa się z mięsa:
- gazele średnie;
- młode gnu,
- zające,
- impale.
Wolą polować wcześnie rano lub wieczorem. W przeciwieństwie do innych rodzin kotów, gepardy nie polują z zasadzki na swoją ofiarę. Ponieważ drapieżnik ten żyje głównie na otwartym terenie, jego główną metodą polowania jest pościg z bliska. Po zbliżeniu się do ofiary na odległość 10-15 metrów rozpoczyna się pościg. Podczas polowania gepardy mogą osiągnąć prędkość do 130 kilometrów na godzinę. Prędkość tę osiągają w ciągu zaledwie kilku sekund. Gepardy biegają, skacząc na ogromne odległości 6-8 metrów. Zazwyczaj powalają swoją ofiarę i ją duszą.
Zwykle, pościg nie trwa dłużej niż kilka sekundJeśli gepard nie dogoni ofiary w ciągu pierwszych 300-400 metrów, pościg zostaje przerwany. Niezależnie od tego, jak wytrzymałe jest serce i płuca tego drapieżnika, nawet one nie są w stanie szybko uzupełnić energii potrzebnej do osiągnięcia tak dużej prędkości.
Jeśli polowanie zakończy się sukcesem, zwierzę musi odpocząć. Podczas tego odpoczynku gepardy często tracą zdobycz na rzecz lampartów, lwów, a nawet hien. Warto również zauważyć, że w przeciwieństwie do innych drapieżników, gepardy nie gromadzą pożywienia, niezależnie od tego, ile mięsa pozostaje po polowaniu. Co więcej, zjadają tylko upolowaną przez siebie ofiarę.
Reprodukcja
Samce gepardów żyją samotnie, natomiast samice i ich młode tworzą stada o stabilnej hierarchii. Sezon godowy trwa przez cały rok. W tym okresie samce łączą się w grupy. małe grupy składające się z dwóch lub trzech osóbAby utrzymać terytorium łowieckie i zamieszkujące je samice. Zazwyczaj grupy dwuosobowe mogą strzec swojego terytorium przez okres do sześciu miesięcy, podczas gdy grupy trzyosobowe mogą wypędzać inne samce ze swojego terytorium na kilka lat.
Aby samica zainicjowała owulację, samiec musi ją przez pewien czas gonić. Ciąża u tego gatunku jest stosunkowo krótka – do trzech miesięcy. Jagnienie odbywa się w ustronnym miejscu, zazwyczaj rodzi od 2 do 6 kociąt, którymi opiekują się oboje rodzice.
Zewnętrznie niemowlęta bardzo różnią się od dorosłych. długie siwe włosyKocięta mają grzywę i ładny kępkę na końcu ogona, która zanika po kilku miesiącach.
Młode rodzą się ślepe, jak normalne kocięta. Po otwarciu oczu zaczynają podążać za matką, która karmi je piersią przez okres do ośmiu miesięcy. Stopniowo matka uczy młode polowania i zabijania ofiar. Gdy gepardy nauczą się polować samodzielnie, opuszczają matkę. Zazwyczaj samce odchodzą w małych grupach, a samice samotnie.
Długość życia gepardów na wolności wynosi średnio 10–15 lat, a w niewoli może osiągnąć 20 lat.
