Nawet najbardziej kochający i troskliwy właściciel często ma trudności z oceną nastroju swojego futrzanego towarzysza. Jednak ocena nastroju kota wcale nie jest taka trudna. Wystarczy zwrócić uwagę na ruchy zwierzęcia, pozycję ogona i pozycję ciała. Takie obserwacje mogą wiele powiedzieć o tym, czego można oczekiwać od ukochanego zwierzaka w danym momencie.
Uniesiony
Uniesiony i czasami lekko zakrzywiony na końcu ogon kota jest znakiem tzw. „powitali”.
Często demonstrują to zwierzęta domowe, spotykając znajomych ludzi, w których towarzystwie czują się pewnie i spokojnie. Można powiedzieć, że w ten sposób koty, o ile to możliwe, wyrażają radość ze spotkania i interakcji z ludźmi.
Zwierzę chętnie nawiązuje kontakt, odczuwa pozytywne emocje i jest przyjaźnie nastawione. Prawdopodobnie oczekuje jakiejś reakcji od osoby, na przykład smakołyku lub zabawy.
Puszyste
Oznaką strachu, niepokoju i zmartwienia u kotów jest napuszony ogon, lekko uniesiony w stosunku do ciała. Uniesione futro sygnalizuje przeciwnikowi, że zwierzę jest zdolne i gotowe do obrony w razie potrzeby.
Kot, mimowolnie, odczuwając poczucie zagrożenia lub przewidując atak z jego strony, próbuje wizualnie powiększać się w oczach przeciwnika, aby zapobiec ewentualnemu atakowi z jego strony.
Jeśli zwierzę nadal czuje się zagrożone, jego stan, w zależności od jego własnego temperamentu i działań przeciwnika, może dosłownie w ciągu kilku chwil przekształcić się albo w chęć ucieczki przed niebezpieczeństwem i ukrycia się, albo w potrzebę ataku jako pierwsze.
Montowany poziomo
Kot doświadczający ambiwalentnych uczuć, czujący się spięty i nadmiernie skupiony, prostuje ciało tak bardzo, jak to możliwe, odciągając ogon do tyłu. Lekko drgający ogon, trzymany w linii z ciałem kota, wyraża niepokój i brak pewności siebie.
Zwierzę jest zdezorientowane i nie potrafi ocenić otoczenia. Zajmie mu to jednak tylko kilka sekund. Możliwe, że zareaguje zupełnie nieoczekiwanie, gwałtownie i nie zawsze pozytywnie.
Aby tego uniknąć, właściciel powinien natychmiast starać się okazać zwierzęciu swoje uczucia i współczucie, przekonując je o nieszkodliwości swoich intencji.
Przy pomocy łagodnej intonacji, łagodnego, spokojnego głosu i płynnych ruchów możesz się zrelaksować i odwrócić uwagę swojego pupila, dając mu znać, że w pobliżu nie ma żadnego źródła zagrożenia.
Powolny ruch
Powolne kołysanie ogonem z boku na bok, przymrużone spojrzenie, płynne ruchy ciała naprzemiennie z całkowitym zastygnięciem zwierzęcia w bezruchu, są sygnałami, że pupil jest wyjątkowo rozdrażniony i wyraźnie czuje się niekomfortowo z powodu tego, co dzieje się wokół niego.
Przyczyną takiej reakcji emocjonalnej u kota mogą być głośne dźwięki, nieprzyjemne ruchy lub dotyk człowieka.
Wygięte w dół
Ogon kota, wygięty w łuk i lekko opuszczony, przypominający odwróconą literę „U”, wskazuje, że zwierzę przygotowuje się do przyjęcia pozycji obronnej.
Jeśli kot zaczyna płynnie, bokiem, poruszać się w kierunku widocznego źródła zagrożenia, bądź świadomy, że postawa obronna i stan napięcia szybko przerodzą się w obronną agresję, a temperamentne zwierzę może zacząć gwałtownie atakować.
Rytmiczne uderzenia na boki
Ostre, nerwowe drganie ogona na boki wskazuje, że kot odczuwa silne podrażnienie.
Jest to rodzaj ostrzeżenia, że jeśli źródło negatywności wkrótce nie opuści przestrzeni osobistej zwierzęcia, pupil będzie zmuszony zadać mu ostrzegawczy cios.
Kot nie jest agresywny i nie ma w tej chwili szczególnej ochoty atakować wroga. Jednak okoliczności nie pozostawiają mu wyboru, ponieważ bardzo zależy mu na wyeliminowaniu źródła irytacji.
Złapany między nogami
Opuszczony i podwinięty między tylne nogi ogon kota jest oczywistym sygnałem niekontrolowanego strachu, któremu zwierzę nie jest w stanie się oprzeć.
Ucieczka staje się jedyną opcją, jaką kot może rozważyć w tej chwili, by się uratować. W ułamku sekundy pupil rzuci się do ukrycia i pozostanie w nim przez długi czas.
Tego typu zachowanie jest typowe dla zwierząt, które czują się niepewnie i często doświadczają gniewu ze strony człowieka oraz przemocy fizycznej.
Zapobieganie temu zachowaniu u takich zwierząt jest niemożliwe, ani poprzez perswazję, ani poprzez smakołyki. To instynktowne. Tylko cierpliwe współczucie i długotrwałe wsparcie mogą przezwyciężyć sytuację i przywrócić zwierzęciu wiarę w ludzi.
Jednak nawet u zrehabilitowanych zwierząt przez długi czas zachował się niezwykły zwyczaj opuszczania i podwijania ogona, jako symbolu uległości i bezwarunkowego poddania się ludzkiej sile.
