Rasa psów Gul Dong powstała w kolonialnych Indiach pod koniec XIX wieku, na terenie dzisiejszego Pakistanu. Inną nazwą rasy jest buldog pakistański lub mastif.
To duży i dość zwinny pies. Jest surowy i agresywny w stosunku do innych ras psów. Jest bardzo trudny w szkoleniu, ponieważ trudno go kontrolować. Tylko doświadczeni treserzy mogą z nim pracować.
Pod względem wyglądu i niektórych cech charakteru Gul Dong jest bardzo podobny do amerykańskiego Pit Bull Terriera.
Początkowo rasa ta była wykorzystywana do nękania niedźwiedzi, byków i innych dużych zwierząt. Później psy rasy gul dong zaczęły brać udział w walkach psów.
Obecnie psy służą jako psy stróżujące i do pilnowania, a także do polowań. Są powszechne w Indiach, Afganistanie i Pakistanie.
Prawie niemożliwe jest ustalenie rodowodu psa:
- Ta rasa zwierząt nie jest nigdzie zarejestrowana.
- Nie istnieją żadne oficjalne szkółki zajmujące się ich rozmnażaniem.
- Istnieje standard tej rasy, ale żadne stowarzyszenie kynologiczne nie uznaje jej oficjalnie za odrębną rasę.
Cechy zewnętrzne
Zwierzę waży do 90 kg i osiąga wysokość do 100 cm. Ma mocne kości i dobrze rozwinięte mięśnie. Pysk tej rasy jest krótki, a głowa masywna. Na szyi i pysku widoczne są fałdy skórne, czoło dość szerokie, a uszy wysoko osadzone. Oczy są ciemne i małe, a czubek nosa czarny.
Kończyny są długie, proporcjonalny do tułowia. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Ogon średniej grubości, lekko zwężający się na końcu.
Sierść gul donga jest krótka i gładka. Najczęściej spotykanym kolorem jest czysta biel. Czasami biała sierść może mieć czarne, brązowe lub szare plamy o różnej wielkości, jak widać na zdjęciu.
Postać zwierzęca
Gul Dong to inteligentny, poważny i uważny pies. Ma silne poczucie własności, co pozwala mu zaciekle bronić swojego terytorium przed intruzami. Jest podejrzliwy wobec obcych i często zachowuje się wobec nich agresywnie. W razie potrzeby potrafi być asertywny. zwinność, szybkość i zwrotność.
Lojalny wobec swojego właściciela, w razie potrzeby rzuci się do jego obrony. Nie jest jednak szczególnie tolerancyjny wobec dzieci, dlatego nie zaleca się pozostawiania go samego z małymi dziećmi, a nawet nastolatkami.
Treść
Gul-dong nie nadaje się do życia w mieście. Ich nieufność wobec obcych, niechęć do psów i agresja sprawiają, że trzymanie ich w mieście jest niebezpieczne. Powinny być trzymane w prywatnym domu, za wysokim ogrodzeniem. Potrzebują przestrzeni i codziennej dawki ruchu. Bieganie to najlepszy sposób na aktywność fizyczną. Można zabierać je ze sobą na jogging. Spacery powinny trwać co najmniej pół godziny. Zwierzę powinno być wyprowadzane na zewnątrz. tylko na smyczy i w kagańcu.
Psy tej rasy nie powinny być trzymane w zimnym klimacie. Ich krótka sierść utrudnia im tolerancję na zimno. Ich agresywna natura sprawia również, że nie nadają się do długotrwałego przebywania w domu.
Gul Dong potrzebuje budy. To tam będzie odpoczywał w ciągu dnia i spał w nocy. Buda dla psa powinna być solidna, drewniana, z bezpiecznym, spadzistym dachem i dwuwarstwowym dnem. Nie powinna mieć dziur ani szczelin chroniących przed deszczem i wiatrem. Pościel ze słomy należy wymieniać raz w miesiącu. Pościel materiałową należy prać w roztworze dezynfekującym.
Szczenięta potrzebują zabawek. Wystarczą trzy gumowe zabawki z kolcami. Będą one również masować dziąsła szczeniaka i czyścić mu zęby.
Pielęgnacja
Do opieki będziesz potrzebować:
- szczotka w rękawicy gumowej;
- specjalny środek do pielęgnacji uszu;
- waciki kosmetyczne;
- szampon dla psów;
- obcinacz pazurów.
Sierść należy szczotkować raz w tygodniu. Szczotkuj zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa, z wyjątkiem klatki piersiowej. Klatkę piersiową szczotkuj od brzucha do brody. Ogon nie wymaga szczotkowania.
Kąp psa nie częściej niż dwa razy w roku lub w razie potrzeby. Nie susz sierści psa suszarką do włosów po kąpieli, ponieważ może to wysuszyć jego skórę.
Karmienie
Dieta psa wymaga szczególnej uwagi. Musi być zbilansowana. Nie należy oszczędzać na witaminach. Ludzkie pożywienie jest całkowicie nieodpowiednie dla psów i szkodzi ich zdrowiu.
Szczenięta należy karmić pięć razy dziennie do ukończenia czwartego miesiąca życia i cztery razy dziennie od ukończenia szóstego miesiąca życia. Po roku można karmić je dwa razy dziennie, ale porcje należy zwiększyć.
Najlepsza karma to karma przygotowana z dodatkiem naturalnych składników. Czasami możesz karmić kota mięsem, ale tylko chudym. W diecie psa muszą być obecne kompleksy witamin i minerałów.
Psy nie powinny otrzymywać słodkich ani słonych pokarmów, przypraw ani produktów o wysokiej zawartości tłuszczu. Ich dieta nie powinna zawierać wieprzowiny, cielęciny, ziemniaków, roślin strączkowych, kości, cebuli, kukurydzy ani pieczywa.
Fermentowane produkty mleczne są korzystne, ale tylko te niesłodzone. Możesz nagrodzić swojego pupila krakersami i niesolonym serem.
Długość życia psów tej rasy jest bezpośrednio związana z genetyką i warunkami, w jakich są hodowane. Zazwyczaj są zdrowe i żyją średnio 12 lat.
