Jak wygląda pirania, gdzie można ją znaleźć i czy jest jadalna?

Piranie to niebezpieczne i niezwykle żarłoczne ryby. Ich istnienie owiane jest niezliczonymi przerażającymi mitami i legendami, a nawet pojawiają się w horrorach. Uważa się, że nawet krokodyle unikają tych krwiożerczych potworów. Piranie należą do rodzaju kąsaczowatych.

To dość dziwne, ponieważ do tej samej grupy należą „pokojowe” bystrzyki, neony i płotki. Są podobne do naszych karpiowatych. Istnieje jednak ponad 50 gatunków piranii, z których większość nie jest agresywna, żywiąc się glonami. Wielkość ryby zależy od diety. Roślinożercy dorastają do metra długości i ważą sporo, podczas gdy mięsożercy zazwyczaj nie przekraczają 30 cm.

Gdzie żyją piranie?

Występują w wodach słodkich Ameryki Południowej, zazwyczaj u ujścia rzek takich jak Amazonka, Orinoko i La Plata. Można je również spotkać w innych zbiornikach wodnych w pobliżu Kolumbii, Ekwadoru i Boliwii. Małe kolonie można zaobserwować w… Meksyk, USA, Europa.

Młode ryby są bardzo agresywne i polują w stadach. Dorosłe osobniki preferują samotność, polując stojąc na swoim „stanowisku”, czekając na niczego niepodejrzewające ryby. Resztę czasu spędzają w ukryciu.

Piranie mają przydomek „podwodne wilki”, ponieważ czyściciele rzekOba obozy są korzystne: roślinożercy oczyszczają rzeki z nadmiaru roślinności i powalonych drzew, podczas gdy mięsożercy szukają padliny. Tam, gdzie występują piranie, woda jest wolna od zanieczyszczeń i rozkładu.

Wygląd ryby

Ciało piranii jest płaskie, zaokrąglone i bocznie spłaszczone. Płetwa grzbietowa i odbytowa są wydłużone, a ogon szeroki. oczy są wyłupiaste i dużeUbarwienie zależy od gatunku i diety. Kolory oliwkowo-szaro-zielony i ciemnoniebieski występują najczęściej na górnej części ciała, natomiast boki piranii są jaśniejsze. Z ze srebrzysto-szarym odcieniem.

Dolne płetwy i brzuch są przeważnie czerwonawe. Koniec ogona obramowany jest czarną linią. Młode osobniki można odróżnić od dorosłych po ciemne plamy po bokach, które z czasem zanikają.

Jego najbardziej charakterystyczną cechą są szczęki, których nie można spotkać nigdzie indziej na świecie.

1. Trójkątne zęby osiągają długość 5 mm. Mają kształt płytki, są lekko zakrzywione do wewnątrz i niezwykle ostre. Dzięki temu łatwo nimi manipulować, rozrywając ofiarę na kawałki lub odcinając kawałki mięsa. Potrafią nawet przegryźć małe patyki i kości.
2. Szczęka jest wyjątkowa. Podczas zaciskania szczęki, górne i dolne zęby są wciskane do zatok, wytwarzając ogromne ciśnienie. Jej działanie można porównać do pułapki.
3. Jego siła uścisku wynosi 320 niutonów, co jest wartością niespotykaną w świecie zwierząt. Ciśnienie wytwarzane podczas zamykania szczęk jest 30 razy większe od jego wagi.
4. Dorosła pirania może z łatwością odciąć człowiekowi palec. Mieszkańcy okolic wód pełnych piranii przystosowali się do używania ich szczęk przypominających nożyce, których używają do golenia.

Teraz masz pojęcie, jak wygląda pirania. Ta ryba rozmnaża się składając jajaOkres ten trwa od marca do sierpnia. Podczas tarła samica składa tysiące jaj, których następnie pilnuje samiec.

Cechy piranii

Ryba ta, oprócz niesamowitej budowy szczęk, wyróżnia się również zdolność do wydawania dźwiękówNa przykład, będąc na lądzie, szczeka jak pies; w trakcie posiłku może zademonstrować „granie na bębnie”; aby odstraszyć inne ryby, posługuje się „rechotaniem”, a zbliżając się do innego osobnika, ryba rechocze.

Naukowcy ustalili, że różnorodność wydawanych przez niego dźwięków wynika z działania pęcherza pławnego, który kurczy się za pomocą mięśni. Dźwięk, jaki wydaje, zależy od szybkości kurczenia się.

W piranii doskonały słuch i węchOfiara, znajdując się w odległości większej niż 6 km, nie będzie już mogła uciec, gdyż wyczuje zapach kropli krwi.

Wrogowie piranii

Ta mała ryba nie jest wrażliwa na większe okazy ani drapieżniki, które zresztą same stają się jej ofiarą. Ryby te mają jednak wrogów:

• Delfiny rzeczne. Polują nawet na ławice piranii.
• Arapaima. To ogromna ryba o niezwykle twardych łuskach, co czyni ją porównywalną do skamieniałości. Jeśli pirania oddzieli się od swojej ławicy, umrze.
• Kajmany są bardzo groźnymi wrogami piranii. Regulują populację ryb. Zaobserwowano, że wraz ze spadkiem populacji kajmanów w rzekach, populacja piranii rosła.

Piranie coraz częściej pojawiają się w wodach krajów europejskich i rosyjskich. Nie jest to wybryk natury, ale wina niedoświadczonych akwarystów, którzy nie potrafiąc odpowiednio zadbać o ryby, decydują się wypuścić je na wolność.

Europejczycy i Rosjanie nie mają się czego obawiać, bo ryby nie żyje w zimnych wodachKiedy nadejdzie zima, wszystkie umrą. Komfortowa temperatura dla nich to 24–27 stopni Celsjusza.

Pirania to ryba, która łatwo adaptuje się do nowych siedlisk. Doskonale czuje się w akwarium, dlatego wiele osób próbuje ją rozmnażać. Należy jednak pamiętać o jej preferencjach pokarmowych, ponieważ jest rybą drapieżną.

Ona tego potrzebuje prawidłowo się odżywiaćIch dieta składa się głównie z małych ryb, takich jak szprot i gromadnik. Pamiętaj o środkach ostrożności.

Czy ta drapieżna ryba jest jadalna?

Ta ryba jest wyjątkowo żarłoczna. Istnieje wiele historii ilustrujących tę cechę. Na przykład, znany jest przypadek świni, która wpadła do wody i w ciągu kilku minut została obnażona do gołej skóry przez ławicę piranii. Rybacy, którzy pragną pożywić się piraniami, często padają ofiarą tych drapieżników.

Zostają złapani, ponieważ mięso ryby jest jadalne, przypomina okonia. Często je się go smażonego. Łowi się go na wędkę, ale wędkarze muszą być bardzo ostrożni, bo ryba może odgryźć palec.

Możemy zatem stwierdzić, że pirania jest zwierzęciem niezbędnym do zachowania korzystnego stanu ekologicznego przyrody, którego wytępienie jest doprowadzi do braku równowagi, gdy ryzyko wybuchu epidemii i zakażeń w zbiornikach wodnych staje się wysokie.