Ulubieniec myśliwych, cietrzew, żyje w lasach Afryki Północnej i Eurazji. Myśliwi nazywają tego dużego ptaka „cietrzewiem”, „głuszcem”, „kogutem polnym” i „cietrzewiem”. Samica ma również pieszczotliwe imiona: „cietrzew”, „głuszec polny”, „jarząbek” i „czarodziejka”.
Płeć tego gatunku jest zupełnie różna. Stosunkowo niewielka samica jest brązowa z rudym odcieniem i czarnymi plamkami. Ma prosty ogon i białe pokrywy podogonowe. Może ważyć do jednego kilograma.
Cietrzew jest często mylony z głuszcem leśnym. Można je rozróżnić w locie. Samica głuszca leśnego wyróżnia się od innych ptaków białym spodem skrzydeł, widocznym tylko po rozłożeniu skrzydeł.
Wygląd, siedlisko, zdjęcie
Wygląd szlachetnego mężczyzny różni się:
- czarne upierzenie z niebiesko-zielonym odcieniem;
- jaskrawoczerwone brwi;
- ogon w kształcie liry;
- białe „lustro” na skrzydłach;
- ważący do półtora kilograma i mierzący 60 cm;
- mała głowa;
- krótki i mocny dziób;
- długie pióra na skrzydłach.
Wiele osób rozpoznaje odgłos cietrzewia. W okresie godowym wydaje on długi, głośny, bulgoczący dźwięk. Samice gdaczą, przeciągając dźwięki na końcu śpiewu.
Rodzaje cietrzewi
Na terytorium Rosji żyje tam kilka gatunków cietrzewi, ale tylko dwa są najsłynniejsze:
- Cietrzew, który występuje niemal na terenie całego kraju, aż do koła podbiegunowego.
- Cietrzew kaukaski żyje na Kaukazie. Różni się od cietrzewia mniejszymi rozmiarami, mocno zakrzywionym ogonem i skąpym upierzeniem. Ptak ten jest zagrożony wyginięciem, dlatego znajduje się w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Największym przedstawicielem jest cietrzew preriowy, żyjący w Ameryce Południowej, osiągający 75 cm długości i wagę czterech kilogramów.
Środowisko naturalne
Ptaki preferują lasy brzozowe położone w pobliżu zbiorników wodnych. Można je spotkać na terenach otwartych, w zaroślach lub na terenach porośniętych krzewami.
W naturze cietrzewie są bardzo aktywne Wędrują w mieszanych stadach, które mogą liczyć nawet 200 osobników. Ptaki są najbardziej aktywne rano lub przed zachodem słońca w cieplejszych miesiącach. W ciągu dnia przesiadują na gałęziach i wygrzewają się w słońcu.
Cietrzew jest osiadły. Lata tylko wtedy, gdy jest to konieczne. Pozostały czas spędza na ziemi, gdzie porusza się szybko, nawet w najgęstszych zaroślach. To tam znajduje pożywienie i rozmnaża się. Odpoczywa na bagiennych pagórkach, pod krzakami, na ziemi lub na cienkich gałęziach. Poszukując pożywienia, kurczowo trzyma się gałęzi, a czasem nawet wisi głową w dół.
Cietrzew startuje głośno i szybko. Jego lot jest szybki i zwrotny, osiągając prędkość do 100 km/h. Cietrzew, a zwłaszcza cietrzew, ma doskonały wzrok i słuch. Znany jest z ostrożnego zachowania. W razie zagrożenia ptaki te potrafią przelecieć dziesiątki kilometrów.
W mroźne dni z łąk wychodzą cietrzewie wychodzą tylko na kilka godzin, żeby się najeśćPod śniegiem ptaki wyraźnie słyszą ruchy rysia i skoki zająca. Jeśli usłyszą chrzęst nart myśliwego lub kroki tropiącego lisa, szybko wyłaniają się ze śniegu, wzbijają się w powietrze i znikają. Wraz z nadejściem wiosny cietrzewie gromadzą się na swoich tokowiskach. Stada stopniowo się rozpraszają.
Odżywianie
Cietrzew żywi się głównie materią roślinną. W cieplejszych miesiącach jego dieta obejmuje:
- owoce i soczyste liście dzikiej róży, borówki, borówki czernicy, czeremchy;
- nasiona turzycy;
- pąki olchy, osiki, wierzby.
Z pożywienia zwierząt, ptaków żywią się małymi chrząszczami i owadami, którym karmią głównie swoje pisklęta. Aby utrzymać prawidłową pracę układu pokarmowego, dziobią twarde nasiona i małe kamienie.
Jesienią cietrzewie migrują na pola, na których uprawiano zboża. Zimą żerują na kotkach i pąkach brzozy, a czasami dziobią cienkie gałązki. W skrajnych przypadkach mogą żerować na jagodach jałowca, szyszkach i igłach sosnowych. Ptaki zapełniają swoje pola zamarzniętym pokarmem i wracają do gniazda, gdzie pokarm rozmarza.
Reprodukcja
W drugiej połowie kwietnia zaczyna się aktywny okres godowyW tym celu samce wybierają terytorium i bronią go przed konkurentami. Miejscem tokowania może być polana leśna, łąka, torfowisko wysokie, a wczesną zimą pokryte lodem jezioro.
Na jednego samca przypada kilka cietrzewów. Po wybraniu terytorium i zadomowieniu się, na godzinę przed świtem cietrzew zaczyna głośno syczeć, a następnie przechodzi w bełkot. Kilka godzin później przylatują samice i po wybraniu partnera do godów lecą na środek tokowiska.
Podczas podniecenia, które trwa około półtorej godziny, samce głośno mruczą, skaczą, rozkładają ogony, wyciągają szyje i krążą w miejscu. Konflikty między cietrzewami są dość częste. zacznijcie się gonić a nawet wdają się w walkę. Walki są zacięte, ale nie kończą się ranami ani obrażeniami. Aktywność godowa ustaje po wschodzie słońca.
Po godach rola cietrzewia w rozrodzie się kończy. Nie bierze on udziału w budowie gniazda, wysiadywaniu jaj ani karmieniu piskląt.
Gniazdo to zagłębienie w ziemi, wyłożone zeszłoroczną trawą, gałązkami, liśćmi i piórami. Może znajdować się pod osłoną pokrzyw lub krzewów na skraju lasu, albo na otwartej polanie czy łące.
Sprzęg może składać się z 5-13 jaj, które są jasnoochrowe z brązowymi lub jasnobrązowymi plamkami. Jaja wylęgają się po około 25 dniach. pisklęta pokryte grubym puchemNatychmiast opuszczają gniazdo, podążając za samicą. Pierwsze kilka dni jest dla młodych najbardziej niebezpieczne. W tym czasie samica pilnuje ich, nasłuchując każdego dźwięku. W razie zagrożenia krzyczy, a pisklęta rozbiegają się w różne strony. Dopóki zagrożenie nie minie, siedzą cicho w trawie. Po 10 dniach młode zaczynają trzepotać skrzydłami, a po miesiącu potrafią już latać.
W okresie lęgowym samce pozostają samotne lub w małych grupach. W tym czasie przechodzą pierzenie, tracąc tymczasowo zdolność lotu. To sprawia, że ptaki stają się wyjątkowo płochliwe i ciche.
W Rosji cietrzew cieszy się dużą popularnością wśród myśliwych. Znając jego zachowania, myśliwi polują zimą z wabikami, a jesienią z psami. Pod względem liczby upolowanych ptaków cietrzew ustępuje jedynie jarząbkowi i głuszcowi.
