Odkrycie okapi w XX wieku wywołało sensację. Po raz pierwszy zwierzęta te zostały opisane przez badacza Stanleya G. W 1890 roku opublikował on raport o zwierzętach żyjących w lasach Konga. Informacja ta została potwierdzona dziewięć lat później, kiedy Johnston znalazł jej potwierdzenie. Następnie, w 1900 roku, zoolodzy opublikowali opis nowego gatunku, który początkowo nazwano „koniem Johnsona”.
Okapi to rodzaj parzystokopytnych. Zwierzęta te wyglądają trochę jak zebry, ale są z nimi spokrewnione. bliżej żyrafNogi są długie, a szyja wydłużona, ale krótsza niż u żyrafy. Jednak niebieski język, który może osiągnąć 35 centymetrów, jest taki sam jak u żyrafy. Samce mają rogi. Ciemne futro ma brązowo-czerwony odcień. Nogi mają poziome paski. Futro na nogach zwierzęcia jest jasne, a paski są brązowo-czarne. To właśnie te paski nadają okapi wygląd zebry.
Długość ciała zwierzęcia wynosi około dwóch do dwóch i pół metra, nie licząc ogona, a jego wysokość sięga półtora metra. Ogon może mieć długość pół metra. Przy tej wielkości osobniki mogą ważyć do 350 kilogramów.
Styl życia: Odżywianie i reprodukcja
Okapi mają jasno określone terytoria. Granice ich wyznaczonych terytoriów są przez nie strzeżone. Samce zazwyczaj żyją oddzielnie od samic i ich młodych. Są najbardziej aktywne w ciągu dnia.
Przedstawiciele tego rodzaju żywią się tym samym pokarmem co żyrafy:
- liście drzew,
- owoce.
- grzyby.
Okapi są dość wybredne, jeśli chodzi o wybór pożywienia, ale mimo to zwierzę może jeść trujące rośliny i zwęglone drzewa, poparzone przez uderzenia piorunów. Aby zrekompensować brak minerałów w organizmie, zwierzę żywi się czerwonawą gliną w pobliżu zbiorników wodnych.
Wiosną samce można zobaczyć walczące o samice, zderzając się szyjami. Okres godowy to rzadki czas, kiedy samiec i samica okapi spotykają się razem. Czasami parze towarzyszy roczne cielę, wobec którego samiec nie okazał jeszcze wrogości.
Ciąża samicy okapi trwa ponad rok – około 15 miesięcy. Poród następuje w porze deszczowej, która w Kongo rozpoczyna się w sierpniu i trwa do października. Porody odbywają się w najbardziej oddalonych rejonach. Noworodek przez pierwsze kilka dni pozostaje ukryty wśród roślinności. Młody okapi może… nucić i gwizdać cichoi, podobnie jak dorosłe osobniki, wydają dźwięki przypominające kaszel. Matka lokalizuje swoje szczenię w zaroślach po jego głosie. Po urodzeniu szczenię może ważyć do 30 kilogramów.
Karmienie piersią trwa około sześciu miesięcy. Nadal nie wiadomo dokładnie, kiedy młode staje się samodzielne. Po roku u samców zaczynają rozwijać się rogi. W wieku dwóch lat zwierzęta osiągają dojrzałość płciową, a w wieku trzech lat okapi są już w pełni dorosłe. Długość ich życia na wolności nie została wiarygodnie określona.
Siedlisko
W naturze okapi występują wyłącznie w lasach tropikalnych północno-wschodniego Kongo. Na przykład, zwierzęta można znaleźć:
- w Rezerwacie Przyrody Salonga;
- w Rezerwacie Przyrody Virunga;
- w rezerwacie przyrody Maiko.
Okapi zamieszkują wysokości od pięciuset do tysiąca metrów n.p.m. Preferują tereny z bujnymi krzewami i zaroślami, w których chowają się w razie zagrożenia. Choć rzadkie, spotyka się je również na otwartych równinach, bliżej wody.
Samce i samice mają własne terytoria żerowe. Terytoria te mogą się na siebie nakładać. Samce również bez problemu pozwalają samicom na przechodzenie przez swoje terytoria.
Obecnie nie ma dokładnych danych na temat liczby okapi żyjących w Kongo. Wylesianie negatywnie wpływa na populację tych zwierząt. Okapi są wymienione w Czerwonej Księdze jako zwierzęta rzadkie..
Życie w niewoli
Przez długi czas ogrody zoologiczne nie były w stanie stworzyć odpowiednich warunków życia dla okapi. Pierwszy przypadek przeżycia okapi w niewoli przez 50 dni w zoo w Antwerpii miał miejsce dopiero w 1919 roku. Samica okapi żyła w zoo od 1928 do 1943 roku. Zmarła z głodu podczas II wojny światowej. Rozmnażanie okapi w niewoli również zajęło trochę czasu. Pierwsze potomstwo urodzone w niewoli zmarło. Dopiero w 1956 roku w Paryżu udało się przywrócić młode do zdrowia.
Okapi to bardzo wybredne zwierzę. Na przykład przedstawiciele tego rodzaju nie toleruje nagłych zmian temperatury i wilgotności powietrza. Są również bardzo wrażliwe na skład pożywienia.
Jednak ostatnio poczyniono pewne postępy w hodowli i opiece nad okapi w niewoli. Zauważono, że młode osobniki szybciej adaptują się do warunków niewoli. Początkowo zwierzę jest trzymane w spokoju. Dieta składa się wyłącznie ze znanych pokarmów. Jeśli zwierzę wyczuje zagrożenie, może umrzeć z powodu stresu, ponieważ jego serce nie wytrzymuje obciążenia.
Gdy zwierzę się uspokoi i w pewnym stopniu przyzwyczai do ludzi, jest transportowane do zoo. Samce i samice muszą być trzymane oddzielnie w zagrodzie, a oświetlenie musi być monitorowane. W zagrodzie nie powinno być więcej niż jedno jasno oświetlone miejsce. Jeśli samica urodzi w niewoli, ona i jej młode muszą być odizolowane. Należy im zapewnić… stworzyć ciemny kąt, który miałby imitować leśną gęstwinę.
Po aklimatyzacji okapi stają się przyjazne wobec ludzi. Mogą nawet brać jedzenie bezpośrednio z ręki.
