Lądy i oceany zamieszkuje ogromna różnorodność istot żywych. Biolodzy dzielą je na rzędy, gatunki i podgatunki. Jest to w pełni uzasadnione, ponieważ zaklasyfikowanie zwierzęcia do konkretnego gatunku może być bardzo trudne.
Jednakże jeśli żywe stworzenia i organizmy żyjące na lądzie zostały w mniejszym lub większym stopniu zbadane, to te, które żyją i pływają w morzach, stanowią prawdziwą kopalnię odkryć naukowych w dziedzinie biologii dla ekologów.
W kontekście obecnie badanych zwierząt oceanów świata, „walenie” zajmują szczególne miejsce. Najczęściej używanym terminem jest „wieloryb”. Chociaż wieloryby żyją w oceanie, w żadnym wypadku nie są rybami. Wraz z delfinami, białuchami i orkami, należą do rzędu ssaków.
Budowa płetw ogonowych ryb i wielorybów
Wieloryby i ryby mają zasadniczo różną budowę i sposób oddychania. Ryby potrzebują płetw do poruszania się w wodzie. Wieloryby poruszają się w wodzie w zupełnie inny sposób. Ze względu na swoją unikalną budowę, pływają za pomocą ogona. Ta część ciała wieloryba jest prawdopodobnie najmocniejsza.
Mówiąc o różnicach między płetwami ogonowymi ryb i wielorybów, możemy podkreślić Główne cechy obu gatunków:
- Wieloryby, których płetwa ogonowa jest ułożona poziomo, umożliwiają im łatwe przemieszczanie się w falach wody;
- Ryba ta ma płetwę ogonową ułożoną pionowo.
Ta różnica nie jest przypadkowa. Pomimo ciągłego przebywania w wodzie, oba gatunki mają zupełnie inne szkielety, sposoby natleniania, rozmnażania, metody odżywiania i strukturę skóry.
Ryba
Mówiąc o rybach i metoda oddychaniaWyróżnia się następujące cechy zwierząt zmiennocieplnych:
- Ryby oddychają za pomocą narządu filtrującego. Za jego pomocą filtrują tlen z wody. Dzięki temu nie muszą bezpośrednio pobierać tlenu z atmosfery.
- Rozmnażanie ryb następuje poprzez rozwój zarodka z jaja.
- Skóra jest chroniona łuskami.
Wieloryby
Z drugiej strony wieloryby muszą od czasu do czasu wynurzać się, aby zaczerpnąć powietrza, a następnie wstrzymywać oddech na długi czas. Pod wodą ssaki te mogą spędzić do półtorej godzinyPoziomo ułożona płetwa pozwala mu szybko wynurzyć się w razie potrzeby. Płetwa pozwala mu również łatwo utrzymać nos nad powierzchnią wody, ponieważ narząd oddechowy znajduje się na czubku głowy.
Na podstawie powyższych danych można stwierdzić, że wieloryby oddychają płucnie i są stałocieplne. Ich skóra jest często gładka i pozbawiona łusek, choć obserwuje się również resztki futra. Wieloryby rozwijają się w łonie matki, a ich potomstwo jest karmione piersią.
Jak powstały wieloryby
Naukowcy zazwyczaj klasyfikują wieloryby jako przedstawicieli grupy „cetio-kopytnych”. Grupa ta nie jest systematyczną grupą badanych zwierząt. Faktem jest, że istnieje teoria dotycząca pochodzenia wielorybów od starożytnych zwierząt, które wyglądem przypominały współczesne wilki, ale miały kopyta jak krowy i inne parzystokopytne. Ich współczesne naukowe nazwa "mesonychia"To gatunek starożytnego ssaka, który żył około 50 milionów lat temu. Uważa się, że Mesonychidae żyły na lądzie, ale polowały w wodzie, wzdłuż brzegów starożytnego morza.
Po pewnym czasie ten gatunek parzystokopytnych, nadal prowadząc półwodny tryb życia, zaczął ewoluować. Jego ciała stały się bardziej opływowe. Pojawił się potężny ogon, zastępujący tylne kończyny. Przednie kończyny, czyli kopyta, stopniowo przybrały wygląd płetw, co doprowadziło do rozwoju płetw.
Stopniowo odkładał się pod skórą gruba warstwa tłuszczuFutro zniknęło z ciała. Skóra stała się gładka. Mówiąc o nozdrzach, one również uległy pewnym zmianom. Będąc niemal stale w wodzie, konieczne stało się przystosowanie do oddychania w niej. Nozdrza przesunęły się na czubek głowy. W ten sposób wkrótce pojawiły się nozdrza.
Wieloryby we współczesnym świecie
Współczesne wieloryby i walenie mają ciało w kształcie torpedy. Taka budowa ciała ułatwia szybkie poruszanie się w wodzie. Zanik włosków naskórkowych oznacza również mniejsze tarcie. Sama skóra jest bardzo elastyczna i sprężysta. Niezaprzeczalną zaletą skóry wielorybów jest to, że jest praktycznie nieprzepuszczalna dla wilgoci. Wszystkie te czynniki są niewątpliwie korzystne dla osiągnięcia odpowiedniej prędkości w wodzie.
Struktura szkieletowa
Szkielet wieloryba ma wszystkie działy właściwe ssakomJednak te sekcje są nieznacznie zmodyfikowane i przystosowane do życia w wodzie. Masywna głowa z dziobem przechodzi niemal bezszwowo w korpus. Szkielet wieloryba ma jednak niewielką część szyjną. Ciało stopniowo zwęża się ku ogonowi.
Głowa wieloryba
Głowa wieloryba – czaszka – jest w pełni przystosowana do jego unikalnego układu oddechowego. Nozdrza, jak wspomniano wcześniej, są przesunięte w kierunku ciemienia, a kości ciemieniowe są przesunięte tak, że stykają się z górną kością potyliczną. Kości szczęki są wydłużone, co jest związane z rozwojem aparatu filtrującego.
Te ssaki nie mają zębów, lepiej byłoby powiedzieć, że zanikły i zlokalizowany w kości szczękiZęby w jamie ustnej zostały zastąpione przez ogromną liczbę rogowych płytek, zwanych fiszbinami.
Ogon i płetwy
Ogon waleni jest prawdopodobnie najmocniejszą i najgęstszą częścią szkieletu. Parzyste, ułożone poziomo płaty często znajdują się na końcu ogona. Na grzbiecie prawie wszystkich gatunków waleni znajduje się płetwa grzbietowa, stabilizująca głębokość. Jest ona nieparzysta.
Płetwy ogonowa i grzbietowa są tylko narośla skórneWewnątrz nich znajduje się wyłącznie tkanka łączna chrzęstna.
Płetwy wielorybów pełnią również funkcję termoregulacyjną. Aby zapobiec przegrzaniu ciała wieloryba, płetwy odprowadzają nadmiar ciepła.
U ssaków waleni zachowały się jedynie kończyny przednie. W toku ewolucji przekształciły się one w silne płetwy piersiowe, których kości nadgarstkowe są często zrośnięte. Służą one głównie do regulacji głębokości i „obracania”.
Wieloryby nie mają tylnych kończyn.Mimo to naukowcy czasami obserwują i znajdują pozostałości kości miednicy, zwane naukowo „szczątkami”, w niektórych szkieletach.
Podsumowując, możemy stwierdzić, że płetwy ryb i wielorybów różnią się w wyniku ewolucji wielorybów od płazów do organizmów morskich. Poziome położenie płetw jest determinowane przez specyficzny sposób oddychania, który pozwala wielorybom łatwiej i szybciej wynurzyć się na powierzchnię i zaczerpnąć powietrza.
