Ptaki Białorusi i obwodu wołgogradzkiego na zdjęciach z nazwami

Fauna Europy Wschodniej jest bogata w dziewicze środowiska naturalne, będące domem dla szerokiej gamy gatunków ptaków. Sama Białoruś może pochwalić się ponad 325 gatunkami z różnych rodzin i rzędów ptaków. Awifauna obwodu wołgogradzkiego obejmuje około 300 gatunków, a Donbasu – 425 gatunków.

Nie sposób wymienić wszystkich ptaków w jednym artykule, dlatego skupimy się na najpiękniejszych i najciekawszych przedstawicielach wiosennej awifauny. W naszej galerii zdjęć możesz obejrzeć zdjęcia, poznać ich nazwy i poznać niektóre z ich cech charakterystycznych.

Bocian – ptak Białorusi: zdjęcie i opis

Od czasów starożytnych bocian biały uważany był za zwiastuna dobrobytu, szczęścia i ptaka losu. Wierzono, że dom, w którym bocian biały zbuduje gniazdo, będzie błogosławiony harmonią, dobrobytem i szczęściem. Ten piękny ptak ma szeroki wachlarz siedlisk, ale Białorusini, dzięki piosence z lat 70. „The White Stork Flying…”, uważają go za swój symbol.

Dumny ptak jest dość duży i różni się:

• z szeroko rozpostartymi skrzydłami;
• z dużym, czerwonym dziobem;
• z czerwonymi, długimi łapami;
• ze śnieżnobiałym upierzeniem.

Bociany wydają dość głośny odgłos, który wydają tylko wtedy, gdy spotykają samicę. Na zimę ptaki migrują do Afryki Wschodniej, Arabii Południowej lub Etiopii.

Szpaki

Szpaki są pierwszymi zwiastunami wiosny. Pojawiają się już w marcu, szukając miejsc na gniazdo, siadając na gałęziach drzew i rozpoczynając swój trelowy śpiew, który przyciąga samice, przylatujące nieco później.

Wygląd szpaków jest różny:

• małe rozmiary do 20 cm;
• czarny, długi, lekko zakrzywiony dziób, który w okresie lęgowym zmienia barwę na żółtą;
• czarne upierzenie z metalicznym połyskiem w odcieniach fioletu i zieleni.

Większość szpaków gniazduje w pobliżu terenów zamieszkanych przez ludzi, w dziuplach i dziuplach drzew, drewnianych konstrukcjach, pod dachami lub w specjalnie przygotowanych budkach lęgowych. Na Białorusi populacja szpaków sięga 1,5 miliona par.

Wieże

Zaraz po szpakach, gdy na polach leży jeszcze śnieg, z zimowisk powracają ptaki wędrowne – gawrony. dość duże ptaki 45-47 cm długości charakteryzują się:

• rozpiętość skrzydeł 88-99 cm;
• z czarnymi nogami;
• ciemnoszary koniec dzioba;
• z nagimi, białymi policzkami;
• czarne upierzenie z metalicznym połyskiem.

Te ptaki przypominające kruki można spotkać zarówno w miastach, jak i w małych wioskach. Gniazdują w koloniach liczących od dziesiątek do kilkuset par i często żerują na polach.

Naukowcy odkryli, że gawrony to bardzo inteligentne ptaki, ponieważ tylko przy użyciu dziobów potrafią tworzyć i wykorzystywać narzędzia, które szympansy wytwarzają gołymi rękami.

Kormorany

Kormoran czarny pochodzi z Białorusi, Ukrainy i niektórych europejskich regionów Rosji. Ten lęgowy, wędrowny ptak morski preferuje tropikalny, umiarkowany klimat. Zamieszkuje nie tylko wybrzeża morskie, ale także brzegi jezior, rzek i mokradła. Powraca z zimowisk w marcu-kwietniu, gdy tylko wody się otworzą.

Kormorana czarnego wyróżnia:

• długość ciała do 92 cm;
• samce ważą do 3 kg;
• wydłużone ciało;
• dziób haczykowaty, dość długi;
• błona pławna między palcami;
• czarne upierzenie;
• brązowe pióra na skrzydłach i grzbiecie;
• po bokach szyi i głowy domieszką cienkich, białych piór;
• na dole głowy z czysto białymi piórami.

Głos kormorana jest staccato, chrapliwy rechotŻerują tylko w okresie lęgowym. Kormorany żywią się głównie rybami. Dorosły osobnik może spożyć do 700 gramów ryb dziennie. Dlatego duża liczba kormoranów żyjących w jednym zbiorniku wodnym powoduje znaczne szkody w rybołówstwie. W niektórych krajach europejskich ten gatunek ptaka jest uznawany za zwierzynę łowną. Ciała kormoranów są chętnie zjadane.

Czapla biała

W trzeciej dekadzie marca czaple białe powracają z zimowisk i natychmiast zasiedlają duże, zarośnięte zbiorniki wodne na terenach bezdrzewnych. Żyją w płytkich wodach wśród trzcin i zarośli.

Czapla biała ma podobną budowę i wielkość do czapli siwej. Ma jednak wyraźną przewagę śnieżnobiałe upierzenie i czub na głowieWiosną u dorosłych ptaków pojawiają się na ramionach „egretty” (długie, puszyste pióra), które na początku XX wieku zdobiły damskie kapelusze. Moda ta jednak niemal doprowadziła do całkowitego wyginięcia tego gatunku.

Szorstki, ćwierkający dźwięk to nawoływanie czapli. Słyszy się je dość rzadko. Można jednak podziwiać majestatyczny, płynny trzepot jej skrzydeł, ponieważ czaple białe są szczególnie piękne w locie.

Kania ruda

Ten stosunkowo rzadki ptak drapieżny powraca z zimowisk w marcu-kwietniu. Gniazduje pojedynczo w parach w jasnych lasach sosnowych, liściastych lub mieszanych, graniczących z akwenami wodnymi i otwartymi terenami. Kania ruda wyróżnia się:

• długość ciała do 74 cm;
• o masie ciała do 1150 g u samców i do 1350 g u samic;
• głębokie wcięcie na ogonie;
• rdzawoczerwone, jasne upierzenie;
• z jasnymi piórami w postaci plamek na spodzie skrzydeł.

Gniazda kani rudej budować na wysokich drzewachŻywią się głównie padliną kręgowców, płazów, gadów, małych ptaków, gryzoni przypominających myszy i martwymi rybami.

W ostatnich latach ten gatunek ptaka stał się coraz rzadszy na Białorusi i w innych krajach i regionach Europy Wschodniej. Z tego powodu kania ruda została uznana za gatunek zagrożony.

Kukułka

Pod koniec kwietnia i na początku maja kukułki wracają z zimowisk. Znane są z kukułczego odgłosu wydawanego przez samca. Przypominający małego sokoła W locie kukułki można rozpoznać po ubarwieniu i długim ogonie:

• szare upierzenie skrzydeł, ogona, szyi, głowy i górnej części ciała;
• biały brzuch i klatka piersiowa, które wydają się być pokryte szarobrązowymi paskami;
• białe plamki na piórach ogonowych;
• żółte nogi;
• czarny dziób, który od spodu ma żółty odcień.

Samicę można odróżnić od samca po czerwonawym upierzeniu i szerszym, poprzecznym wzorze na szyi i przedniej części ciała.

Kukułki zamieszkują różnorodne siedliska. lasy i zarośla wzdłuż brzegów zbiorników wodnych.

Oczywiście, powyższa lista jest daleka od ukończenia. Na Białorusi, Ukrainie, w Wołgogradzie i innych regionach Europy Wschodniej można spotkać wiele innych gatunków ptaków. W leśnych zaroślach można spotkać sokoły wędrowne, sokoły czerwononogie, koczkodany i kilka odmian błotniaków. Łabędzie (zarówno krzykliwe, jak i nieme) dumnie unoszą się nad powierzchnią zbiorników wodnych. Wszystkie ptaki różnią się wielkością, upierzeniem i głosem.