Sikora należy do rzędu wróblowych (Passeriformes). Rodzina sikor obejmuje podgatunki sikory długoogonowej i sikory grubodziobej. Na całym świecie istnieje ponad 100 gatunków ptaków sklasyfikowanych w ramach tego rodzaju. Jednak tylko rodzina sikor jest uważana za prawdziwe ptaki.
Te małe, jaskrawo ubarwione ptaki można zobaczyć niemal wszędzie na półkuli północnej. Latem mieszkać daleko od ludzkich siedzib, a wraz z pierwszymi przymrozkami wracają bliżej karmników i obfitego pożywienia. Sikory bogatki wyróżniają się od innych podgatunków wspólnym ubarwieniem i cechami behawioralnymi.
Te niespokojne ptaki prowadzą w rzeczywistości dość osiadły tryb życia. Każdy gatunek preferuje własne siedlisko. Modraszki i bogatki gniazdują w lasach mieszanych centralnej Rosji. Sikory sosnowe preferują lasy iglaste. A sikory wąsate uwielbiają trzcinowiska wzdłuż brzegów rzek.
Niektóre gatunki sikor nigdy nie opuszczają swoich gniazd. Aby chronić się przed wrogami i znaleźć pożywienie, zjednoczyć się w małych stadach i gromadzą się wokół większych ptaków. Ale nie można ich nazwać przyjaznymi. Sikory są przyjazne, dopóki potrzebują ochrony. Podczas rywalizacji o pożywienie stają się agresywne i mogą nawet zabijać mniejsze ptaki.
Sikory to ptaki wszystkożerne. Latem żywią się owadami, jesienią jagodami i drobnymi owocami, a zimą żywią się łojem i chlebem z karmników dla ptaków.
Nazwa rodziny pochodzi od śpiewu modraszki. Pierwsze odgłosy godowe tych uroczych ptaków można usłyszeć późną zimą. „Xin-sin” gniazduje wiosną pod oknami. Modraszki wysiadują młode dwa do trzech razy w roku. Poligamiczne rodzice dzielą się obowiązkami wysiadywania.
W Rosji mieszkają następujące osoby:
- Sikora bogatka
- Sikora modra
- Moskwa
- Sikora brązowa i szara
- Reedmez
Sikora bogatka
W centralnej Rosji najczęściej spotyka się sikorę bogatkę. Ten piękny ptak o żółtym brzuchu jest największym ze wszystkich sikor. Może osiągnąć 16 cm długości i ważyć do 20 g. Zdjęcie przedstawia pełne upierzenie tego niezwykłego ptaka. Ma niebieskawy ogon i skrzydła, czarną głowę, gardło i pręgę wzdłuż klatki piersiowej. Białe plamki pojawiają się na karku i policzkach.
Sikora bogatka jest bardzo wesoły i aktywny ptakDość szybko przyzwyczaja się do ludzi. Dlatego wsypując smakołyki do jej karmnika, można obserwować jej zachowanie nawet z bliska.
Sikora modra
Modraszka jest najpiękniejszym przedstawicielem swojej rodziny. Jest nieco mniejsza od sikory bogatki. Osiąga do 14 cm długości i waży 10-15 g. Oczywiście, mają rodzinne podobieństwo. Jednak sikora modra zawdzięcza swoją nazwę białej czapeczce z niebieską plamką na głowie. Jej ubarwienie ma bardziej niebieskie i oliwkowozielone odcienie. Wiek modraszki można określić na podstawie intensywności jej ubarwienia. Młode ptaki są mniej jaskrawe niż starsze osobniki tego gatunku.
Moskwa
Co ciekawe, ptaki te mają unikalny śpiew. Hodowanie sikorek piżmowych w domu pozwala na wykorzystanie ich jako nauczycieli dla małych kanarków śpiewających. Miłośnicy ptasiego śpiewu bardzo doceniam „motyw sikorki” w śpiewie ptaków za granicą.
Sikora sosnowa, zwana też czarną, to stosunkowo niewielkie stworzenie. Ma czarną głowę i kark, białawe policzki oraz duży, czarny śliniak na piersi. Ma paski na skrzydłach i charakterystyczną białą plamkę na karku. Sikora ta preferuje lasy iglaste. Nie jest jednak przeciwna życiu w ogrodach i parkach w pobliżu siedzib ludzkich, gdy odchowuje młode. Ulubionym miejscem sikory sosnowej są szczyty wysokich drzew, skąd rozciąga się dobry widok, co dodatkowo potwierdza ciekawość tych niespokojnych stworzeń.
Ptaki te popularnie nazywane są ptakami moskiewskimi, ze względu na ich zamiłowanie do dużych miast i całkowity brak lęku przed ludźmi.
Sikora czubata
Kilka gatunków sikor łączy wspólna nazwa ze względu na charakterystyczny czub na głowie. Czasami występują również nazywani grenadierami.
Te średniej wielkości, brązowoszare ptaki często tworzą mieszane stada. Tylko silne mrozy i całkowity brak pożywienia mogą wypędzić te ptaki z ich ukochanego lasu iglastego. Jednak po dotarciu do ludzkich siedlisk szybko do nich wracają. Jeśli regularnie karmisz te radosne ptaki i nie płoszysz ich, możesz nauczyć je przyjmować pokarm nawet z ręki.
Sikora brązowa i szara
Te dwa podgatunki sikorek czubatych najczęściej można spotkać w europejskiej części Rosji, na Białorusi, Ukrainie i Kaukazie. Ubarwienie samców i samic Różnią się od siebie niewiele. Nawet specjaliści mają trudności z określeniem płci tego gatunku na podstawie fotografii.
To najbardziej niespokojna ze wszystkich sikorek. Nie potrafi usiedzieć spokojnie ani chwili. Nazwa sikorki pochodzi od jej charakterystycznego śpiewu. W przeciwieństwie do swoich krewnych, sikorka wymawia „cziw-ge-ge”, czasem nawet brzmiąc jak gęś.
Czarna czapeczka na głowie, brązowoszary grzbiet w różnych odcieniach, takie same skrzydła i ogon, jasnobrązowa klatka piersiowa i czarna, plamista broda odróżniają sikorę od innych gatunków sikor.
Sikora wahadłowa
Sikora remizowa, jeden z niewielu wędrownych podgatunków sikory odlatuje do cieplejszych regionów na zimęMożna go spotkać na Kaukazie, w południowej Syberii, Japonii i Chinach.
Ulubionym miejscem lęgowym remiza jest brzeg rzeki i jeziora. Gniazda buduje na gałęziach wierzby zwisających nad wodą. Ten maleńki ptak, ważący zaledwie 10 gramów, buduje ogromne gniazda, nieproporcjonalnie duże jak na swój rozmiar. Gniazdo remiza osiąga 17 cm wysokości i ponad 10 cm średnicy. Gniazdo jest zamknięte od góry i ma boczne wejście. Remiza zbiera materiały budowlane wszędzie, gdzie je znajdzie. Należą do nich sucha trawa, puch ptaków, sierść zwierząt, a nawet włókna lnu, konopi i pokrzywy.
Ze względu na ciekawy splot gniazda świnka morska wahadłowa jest popularnie nazywana czasami nazywany tkaczemPtak starannie maskuje swoje gniazdo za pomocą kotek wierzbowych i brzozowych oraz cienkich pasków kory brzozowej. Gniazdo, o ściankach o grubości do 3 cm, wytrzymuje kilka lat.
Samiec remiza różni się od samicy jaśniejszym, kasztanowobrązowym ubarwieniem. Głowa i dziób tej sikory zdobi charakterystyczna czarna maska, która jest mniej jaskrawa u samicy niż u samca.
Jak większość ptaków, sikory mają trudności ze znalezieniem pożywienia zimą. Ich niepokój utrudnia im zapamiętanie całego zapasu zgromadzonego od lata. Silne mrozy wypychają ptaki z lasu i zbliżają je do siedzib ludzkich.
Zbierając jagody z krzewów jesienią, możesz zostawić niewielką porcję, aby nakarmić swoich pierzastych przyjaciół. Łatwo jest również zrobić karmniki dla małych śpiewaków. W przeciwieństwie do innych ptaków, sikory nie boją się huśtających się przedmiotów.Zbuduj karmnik dla ptaków Możesz użyć zwykłego kartonu po mleku z wyciętym otworem z boku, aby umożliwić wlot. Te karmniki można łatwo zawiesić na gałęziach drzew w ogrodach i parkach.
Sikory są wszystkożerne, więc łatwo zapewnić im pożywienie. Odpowiednie dla nich:
- Nasiona słonecznika
- Dowolna ugotowana kasza (gryczana, ryżowa, prosa)
- Proso suche
- Bułka tarta
- Kawałki niesolonego smalcu i mięsa
- Mrożone mleko
Karmnik dla ptaków umieszczony blisko okna pozwoli Ci obserwować zachowania tych ciekawych ptaków.
