Torbacze australijskie – lista i opis ze zdjęciami

Australia to kontynent na półkuli południowej, otoczony Oceanem Spokojnym i Indyjskim, w całości zajęty przez kraj o tej samej nazwie. Fauna kontynentu jest wyjątkowa, ponieważ przez długi czas pozostawała odizolowana od świata zewnętrznego.

Cechą charakterystyczną australijskiej fauny jest całkowity brak małp, przeżuwaczy i ssaków gruboskórnych. Jednak zamiast tych gatunków, w Australii żyją torbacze, które są przedmiotem tej dyskusji.

Kim są torbacze?

Ta klasa zwierząt jest wyjątkowa, ponieważ mają fałd skórny na brzuchu, który przypomina kieszeń lub woreczek, w którym znajdują się sutki. Młode torbacze rodzą się małe i ślepe i nie mają futra. Właśnie tutaj przydaje się ciepła i przytulna torba matki, w której młode są karmione i rozwijają się, aż będą mogły widzieć i poruszać się samodzielnie. Zaczynają wychodzić z torby na krótko w wieku kilku miesięcy i opuszczają ją na stałe w wieku jednego roku. Te niezwykłe zwierzęta żyją wyłącznie w Australii, stając się jej wizytówką.

Lista torbaczy

• Koala - Niedźwiedź torbacz, który żyje na drzewach i nigdy ich nie opuszcza. To małe, wolno poruszające się zwierzę żywi się wyłącznie pędami i świeżymi liśćmi eukaliptusa, dlatego zamieszkuje zarośla eukaliptusowe. Niedźwiedzie te są dość spokojne i niczego nie kochają bardziej niż snu. Ich cechą charakterystyczną jest to, że nie piją wody. Mały koala jest malutki po urodzeniu, waży nie więcej niż pięć gramów. Zaraz po urodzeniu wdrapuje się do przytulnej torby lęgowej, a po wyjściu z niej, sześć miesięcy później, nadal porusza się na grzbiecie matki.
• Kangur — roślinożerca, który porusza się, skacząc na potężnych tylnych nogach. Kangur rudy jest rekordzistą pod względem najszybszego skoku wśród tych torbaczy, osiągając z łatwością dziesięć metrów długości i do trzech metrów wysokości. Jest również największym z tych zwierząt, osiągając dwa metry wysokości i ważąc ponad 80 kg. Najszybszy jest jednak kangur szary „olbrzym”, który z łatwością osiąga prędkość do 67 km/h.

Inne torbacze Australii

• Kuoka Kuoka to kangur o krótkim ogonie, przypominający wyglądem gryzonia. Jest dość niewielki, waży od 2,5 do 5,5 kg, a jego długość ciała wynosi 50-90 cm. Porusza się skacząc, podobnie jak jego więksi krewni. Kuoka ma grube futro i potrafi się nawet uśmiechać. Jest roślinożercą, który preferuje żerowanie w nocy. Chociaż większość życia spędza na ziemi, z łatwością wspina się na wysokość do dwóch metrów w poszukiwaniu młodych pędów. Ostatnio kuoka zyskała popularność jako zwierzę domowe.
• Walabia Walabie to kolejny torbacz pochodzący z Australii. To gatunek kangura drzewnego, który preferuje życie w stadach. Są bardzo zwinne i z łatwością przeskakują z drzewa na drzewo. Walabie mają dość silne przednie i tylne kończyny, zakończone mocnymi pazurami. Ogon służy im jako narząd podporowy i zapewniający równowagę. Zwierzęta te prowadzą nocny tryb życia, a w ciągu dnia śpią na gałęziach drzew. Żywią się wyłącznie roślinami. Można je udomowić, ponieważ łatwo je oswoić.
• Wombat Wombat to torbacz, który ma podobieństwo zarówno do kapibary (dużej świnki morskiej), jak i bobra. Żyje w podziemnych norach, gdzie kopie długie, kręte tunele. Podobnie jak bobry, ścina drzewa, ale nie buduje tam. Żywi się roślinami lądowymi i glonami. Wolą przebywać w norach w ciągu dnia i wychodzić na polowanie w nocy. Niestety, wombaty stały się gatunkiem zagrożonym wyginięciem. Dzieje się tak ze względu na ich licznych naturalnych wrogów. Jednak do ich zniknięcia z powierzchni Ziemi przyczynia się również człowiek. Ze względu na atrakcyjne futro zwierzęta te często padają ofiarą przemysłu futrzarskiego.
• Diabeł tasmański Diabeł tasmański to torbacz nazwany na cześć złego ducha ze względu na jego mrożący krew w żyłach krzyk. Ten drapieżnik jest niewielki, mierzy 45-50 cm długości i waży 5-7 kg. Szuka schronienia w jaskiniach, zaroślach lub norach. Ten samotny drapieżnik preferuje polowanie o zmierzchu. Diabły tasmańskie nie stronią od papug, małych kangurów, oposów i owadów. Wiadomo jednak, że atakują wombaty, które są wielokrotnie większe od diabłów tasmańskich. Te dzikie stworzenia mają również wrogów – australijskie psy dingo, orły i oczywiście ludzi. Populacja diabłów tasmańskich jest obecnie pod ochroną.

Szybowiec torbacz Lotopałanka karłowata, zwana też lotopałanką karłowatą, to torbacz nadrzewny. Jego niezwykła nazwa pochodzi od zdolności szybowania i nienasyconego apetytu na słodycze. Nie należy go mylić z latającą wiewiórką. Zwierzę to pochodzi z lasów eukaliptusowych.

To małe i niezwykle lekkie zwierzę: długość jego ciała może osiągnąć do 40 cm, z czego 16–20 cm przypada na puszysty ogon. Tornados ważą 90–160 gramów, przy czym samce są większe od samic. Uszy tornados przypominają lokalizatory – mogą się obracać w kierunku dźwięku. Te nocne zwierzęta doskonale orientują się w ciemności dzięki wyłupiastym oczom.

Palce latających wiewiórek są wyposażone w pazury, które pomagają im przyczepiać się do gałęzi i żerować na larwach owadów pod korą drzew. W ciągu dnia zwierzęta te odpoczywają w gniazdach na drzewach, a nocą wychodzą na polowanie. Żywią się głównie owadami i częstują się deserami. słodki sok z akacji, owoce lub pyłki. Wraz z nadejściem zimy latające wiewiórki zapadają w sen zimowy. Na wolności żyją 7-8 lat. Dzięki swojemu uroczemu wyglądowi stały się popularnymi zwierzętami domowymi i w niewoli mogą dożyć nawet 12 lat.

A to wcale nie jest kompletna lista torbaczy zamieszkujących kontynent zwany Australią.